Isang Dipang Layo

Chapter 46 How can I go back!

Siguro nga tama si Luke, I have to move on kay Chard, but thats not an easy thing to do, Hindi ko alam when I'll be okay, Hindi ko alam kung kelan magiging okay ang puso ko.
Nahihirapan ako araw araw, nahihirapan akong intindihin ang lahat ng bagay.
Siguro nga hanggang dito nalang.

I decided to get my project in US at sa tingin ko, ito na din yung makakabuti para saming dalawa, ang malayo na sa isat isa.
I was to worried what will be my life there afterwards, pero kailangan ko harapin dahil ako naman ang nagdesisyon nito.

I was sitting in waiting area while waiting for the boarding gate, and today is the day na magbabago ang lahat para sakin.
Kung ano man siguro ang mga ala ala na meron ako dito sa Pilipinas whether its Good or Bad, iiwanan ko nalang.
Gaano man kasakit gaano man kahirap hindi ko nalang siguro lilingunin para hindi ko maramdaman at hindi bumalik sakin ang lahat ng sakit sa nakaraan, ayokong sumuko, ayokong isuko si Chard, pero binitawanan na niya ako, isinuko na niya ako, kahit anong laban ang gawin ko, hinding hindi ako mananalo kung ang tanging sandata ko ay ang pag mamahal ko para sakanya, at yung taong gusto kong ipaglaban hindi na ako kaya pang pagbuksan.

---------

Medyo naiilang ako sa babaeng katabi ko sa plane na sinasakyan ko, kanina ko pa kasi siya napapansin na tingin ng tingin. It just like that she wants to approach me pero hindi niya magawa.

And finally she speak up! After 7 years na kanina pa siya tingin ng tingin.

"Excuse me?"

"Uhmmmm."

"You look familiar kasi."

"Ganun po ba?"

"Pasensya na ahh, kamuka mo lang siguro!"

"Ayos lang po."

"Anyway, Charlotte nga pala!"

"Zedrick po.!"

"I am not sure kaya kanina pa ko tingin ng tingin sayo kasi kamuka mo yung naging patient namin before, pero nagkamali lang siguro ko."

"Ganun po ba? Are you a doctor or a Nurse po."

"I'm Dra. Charlotte Panganiban"

"Nice meeting you po Dra."

"Wag kana mag Po sakin di naman siguro tayo nagkakalayo ng edad, so san ka papunta niyan?"

"New York, ikaw?"

"Same, sa New York din, medyo nakakita kasi ng pagkakataon kaya I grab it na, ikaw? Are you staying there for good."

"Siguro, that was my plan actually."

"Whats the reason? Pasensya na ahh, medyo matanong ako.!"

"No... Its fine, actually it was a project but I want to stay na din there para makalimot."

"Uhmmm.. Mukang biyak ang puso mo ahh."

"Not quiet, its been a long time na din naman."

"Alam mo, its her regret na pinakawalan ka pa niya."

"It's his decision and I respect it naman.. Yes! "HE!" Not HER!"

And looks like that this lady was a lil bit shocked when I  said that.
Pero Wala naman akong dahilan para hindi ko sabihin sakanya or magpamisteryoso pa ko, hindi naman kami magkakakilala.