Bir Seri Katil Hikayesi (Kitap Oldu)

11.BÖLÜM:KABUS

cadinineskisupurgesi ne ithaf edildi.

Uyan Cevher.....Uyan...

Rüyasında karanlık bir odaya girmek üzereydi. Her yanı örümcek ağlarla kaplı boş bir koridordan geçmiş ve görünürdeki tek odanın kapısının önüne varmıştı.

Kapının hemen tepesinde o meşhur maskelerden biri vardı. Çirkin bebek maskesi.Kapı zar zor menteşelerine tutunmuş dokunsalar paramparça olacakmış gibi güçsüzce karşısında duruyordu. Elini kapının kulbuna götürüp kendisine doğru çekti. Sinir bozucu gıcırtılar eşliğinde açıldı kapı. Odanın içi karanlıktı fakat köşesine doğru baktığında beyaz bir ışık gördü. İlginç olan bu ışığın bir ampul yada benzeri bir kaynaktan gelmiyor oluşuydu. Kendiliğinden oluşmuş gibi görünen bir ışık hüzmesiydi. Biraz daha dikkatli baktığında yarı karanlıkta kalmış bir sandalye gördü. O ışık huzmesi sandalyeyi kah seçilir hale getirmişti. Ona doğru ilerlemeye başladı.

Görmüyordu fakat odada bir insanın varlığını hissediyordu. Hatta belki iki. Korku,ruhundan sıyrılmıştı. Herhangi bir şey hissetmeden yürümeye devam ediyordu. Rüyada mıyım diye sordu kendine ? Ve burası neresi ? Gözlerini kısıp sandalyeye tekrar baktığında bir siluet gördü. Sanki gelinlik giymiş gibi görünen bir kız. O da onu fark etti. Kendisine doğru yaklaşmaya başladı. Cevher arkasında da birini hissediyordu ama kıza odaklanmıştı. Kız beyaz ışık hüzmesine doğru yaklaştıkça daha seçilir hale geldi. Hayır giydiği gelinlik değildi. Kenarları dantelli beyaz bir elbiseydi. Fakat sadece beyaz da değildi. Kız kendisine yaklaştıkça Cevher kıyafetlerinin kan içinde olduğunu gördü. Baştan aşağı. Yüzüne baktığındaysa daha ilginç bir şey fark etti. Kızın gözleri bir bezle bağlanmıştı. Gözlerinin olması gereken yerde kırmızı yuvarlak iki leke bulunuyordu.

-Neden göremiyorsun?-

Görmüştü. Sandalyenin hemen gerisinde o çirkin bebek maskelerinden bir yığın vardı. Belki 15 tane belki daha fazla.

Kız kendisine yaklaştıkça Cevher geri çekilmek istedi fakat hareket edemiyordu. Ayakları ondan emir almayı bırakmıştı. Beyni sanki yapabileceği tek bir şey varmış ve oda kıza bakmakmış gibi başka bir uzuvla iletişimi kesmişti. Gözler...Cevher sadece gözlerini kullanabiliyordu. Birde az da olsa kulağı. Bir müzik sesi duyuyordu aynı zamanda fakat seçemiyordu . Kız aşağı sarkmış ellerini ona doğru uzattı ve avuçlarını açtı. İşte o an Cevher korkuyu hissetmeye başladı. Kızın avuçlarında gözleri vardı. O an anlamıştı. Gözleri oyulmuş avuçlarına konmuştu. Ya da öyle bir şey. Müzik sesi artmaya başladı. Sanki beyninin derinliklerinden geliyor gibiydi. O korkunun içinde saçma bir ahenk oluşturmuştu o müzik. Kızın ağzının hareket ettiğini anladı ama konuşamıyordu. Dudaklarını okudu. Yardım et diyordu. Yardım et bana. Korku arttı ve geri kaçmak istedi. Odadan çıkıp koridora geri dönmek. Ama o an sırtından birinin tuttuğunu fark etti. Onu ittiriyordu. Müzik sesi çok.... Tanıdıktı.

-Uyan artık Cevher,Uyan-

Kan ter içinde uyandı Cevher. Uzun zamandır böyle bir kabus görmemişti. O an telefonunun çaldığını farketti. Bir süredir çalıyor olmalıydı zira rüyasında duyduğu melodi buydu. Üzerinden battaniyesini attı ve telefonu komedinden aldı. Arayan Onur'du.

"Abi günaydın uyandırdım mı? Neyse ben bürodayım. Biraz araştırma yaptım da. Şu gözleri oyulmuş kız cinayeti. Dosya Murat Atakan'daymış. Dolayısıyla şifreli ama şüpheli bulunmuş. Dosyada yazan tek şey bu. Bir de abi Nimet amir geldi biraz önce. Cinayetlerle ilgili bilgi istiyor."

Saatine baktı. -Yuh 11'mi? Bu saate kadar uyumuş muyum?- Fakat kabus 5 dakika bile sürmemiş gibiydi.

"Hemen geliyorum kardeşim. Uyuyakalmışım. Ali geldi mi?"