O sırada iri adam elini cebine attı ve bir zımba çıkardı. Sonra zeytin karası gözlerini yüzüme dikerek, "Trende kalmak istiyor musunuz?" diye sordu.
Kısa bir süre sessiz kaldım, yutkundum ve titrek bir sesle, "Evet" dedim.
Bunun üzerine kondüktör elindeki biletin köşesine zımbayla iki çentik attı ve bileti cebine koydu.
Ardından, "Beni takip edin" diyerek diğer vagonun kapısına yöneldi.
İhtiyarların şefkatli bakışları arasında ayağa kalktım ve çıkışa doğru ilerledim. O esnada az önce benimle konuşan ihtiyar kucağındaki kitabı açtı ve kaldığı yerden okumaya devam etti.
Kondüktör çıkış kapısının kilidini açmış ve ara bölüme geçmişti. Onu bekletmemek için adımlarımı hızlandırdım ve çabucak ara vagona geçtim.
Kondüktör çıktığımız kapıyı arkadan kilitleyip anahtarları beline astı. Sonra, köşede duran ahşap bir dolabın başında dikildi. O esnada lokomotifin kendinden emin çığlığı tekrar duyuldu ve kuvvetli bir sarsıntıyla tren harekete geçti.
Bu beklenmedik hareket tüm dengemi altüst etmişti. Zemin birden ayağımın altından kaydı ve savruldum. Ancak bir sonraki vagonun giriş kapısına sert bir şekilde çarparak durabildim.
Kondüktör usulca kafasını çevirdi ve beni süzdü. Şiddetli sarsıntı onu hiç etkilememişti. Dev adam, sanki yere zımbalanmış gibi en ufak bir adım bile sendelememişti.
Ağzını araladı ve "İyi misiniz efendim?" diye sordu.
Olduğum yerden usulca doğrulurken kendimden emin bir ses tonuyla, "İyiyim, trenin bu derece hızlı kalkabileceğini beklemiyordum doğrusu" dedim.
İri adam bakışlarını üzerimden çekti ve işini yapmaya devam etti.
"İçeri girerken de fark etmişsinizdir, bu sıradan bir tren değildir efendim."
Ardından belinde asılı duran envai çeşit anahtarlardan ebatça küçük olanını kavradı ve yakut rengi dolabın kilidini açtı. Kapak açılır açılmaz içeri keskin bir sabun kokusu yayıldı.
Kondüktör, dolabın içinde duran temiz havluları kucaklayıp kapağı kapattı. Sonra alt bölümden çıkardığı siyah bir çöp poşetini elime tutuşturdu.
"Lütfen üzerinizdekileri çıkarıp poşetin içine atın ve size vereceğim temiz havluları belinize dolayıp Vagon 1'e geçin efendim."
Bunu söyleyip kapıyı açtı ve yarım metre ilerisini dahi göremediğim bir buharın içine dalarak gözden kayboldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayalet Tren(KİTAP OLDU)
Fantasy"Hayat, aslında aldığımız nefeslerin değil, nefesimizi kesen anların toplamıdır." Yaşamımdaki her şey rayında giderken aklının ona oynadığı oyunlar sebebiyle bir anda elindekileri, sevdiğini, hayallerini kaybeden genç bir adamın sıra dışı hikâyesi...
