The Vampire's Maiden (part 1)

Chapter 22: Dan's POV

This chapter is only for Dan's POV

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Totoo ba lahat ng mga narinig ko ngayong araw?
I don't know na nageevolve pala ang mga Royal Vampires. Kaya pala nawala ang mga lahi ni Alex. So it means mag evolve na rin siya. Malaking problema to.
Ronji said I need to take away Lhia from Alex daw. She's in danger. But... how can I do that if malapit na sila sa isa't isa?

Then kanina naman nag away yung magkapatid. Itong si Rob nabaril niya si Marlon sa kamay. Then umalis sila Ronji together with Marlon para ipagamot siya. Then ako naman...

(Flashback)

"ROB! ROB! WHERE ARE YOU?!" I can't find him. Saan ba nag suot yung lalaking yun?

"There you are" nasa garden lang pala. At ayun, pinag susuntok yung isang puno

"Hey stop punching the tree. Mapuputol na yan" pag bibiro ko

"What do you want?! Why are you doing here?! Leave me alone!"

"Nandito ako para malaman kung anong nangyari" he stopped punching the tree.

"JUST LEAVE ME ALON---" susuntukin niya sana ako pero napigilan ko ito gamit ang isang kamay ko

"Hindi mo ako mapapaalis. Wag mo ako subukan" saka naging pula yung mga mata ko. ibinaba na niya yung kamao niya at umupo sa tabi. I seated right next to him

"What happened? Tell me everything"

"It was Marlon"

"Then? What about him?"

"He saw my trash paintings. Nakita niya din yung pinaint kong image naming mag papamilya. Nagalit siya saka kami nag sakitan"

"Oh tapos?"

"Sa mga narinig kong salita na hindi naman totoo galing sa mga bibig niya doon ako nagalit at nadala ako sa ng emotion ko... hindi ko alam kung anong ginagawa ko kaya nabaril ko siya. I'm so stupid! Nagawa ko yun sa sarili kong kapatid!" Saka niya sinuntok yung lupa

"Sino na kasing may problema sa inyo? Ikaw lang naman. Bakit mo kasi ayaw mong tanggapin na yung totoo? Na mahal ka ng ina mo at hindi lang si Marlon ang mahal niya kundi pati na rin Ikaw "

"SINUSUBUKAN KO PERO SA TUWING NAKIKITA KO SI MARLON HINDI KO MAIWASANG ISIPIN YAN!"

"Hey. Relax... katabi mo lang ako wag ka sumigaw" iniwas niya yung tingin niya at tumingin sa malayo

"Mag ayos na kasi kayo para wala ng problema"

"Mahirap gawin yan"

"Madali lang"

"Okay! Sige nga! Kung madali sayo lahat ng bagay... Igawa mo si Master Alex ng cake!"

"What?! Are you kidding me?! No way!"

"See?! Kakasabi mo lang na madali pero hindi mo din pala kayang gawin"

"It's because... hindi naman kami close"

"Pati naman kami ni Marlon. So ano? Alam muna kung anong nararamdaman ko?" Biglang tumahimik yung paligid.

Bakit ko pa kasi nasabi yun?! Ang hirap naman kasi yung pinapagawa niya. Ako? Si Alex? Bibigyan ng cake?! Huh! Baka lagyan ko pa ng lason yung cake eh!