The Gay Who Stole My Boyfriend

Chapter 38

Chapter 38

"Wow! Saang mall pa kayo nakarating at ngayon lang kayo?" Bungad agad sa amin ni Chelsea pagdating namin. Nagsisimula na ang party at isang oras ata kaming late. Hindi ako makatingin kina Chelsea at Barbie. Pakiramdam ko, kapag tiningnan ko sila at makita nila ang mukha ko, malalaman nila ang mga nangyari sa amin ni Lexie. I feel like my face would give away everything,

"Missy, bakit pulang pula ang mukha mo?" Hinawakan pa ni Barbie ang mukha ko at hinarap sa kanya. Nag iwas ako ng tingin. I'm afraid that he could read my mind and he would know that I just had my first orgasm at Lexie's hand. Pakiramdam ko nag init na naman ang pisngi ko. God!

"Mainit." Sabi ko na lang at umiwas ng tingin. Napataas ang kilay ni Barbie.

"Let's go. Let's give Lime's gift." Hinawakan na ni Lexie ang kamay ko at naglakad kami papunta kina Mandy. Para lang akong robot na nakasunod sa kanya. Wala ako sa sarili. Tulala ako. Para akong high sa drugs.

Hindi maalis sa isip ko ang nangyari sa kwarto niya. Tuwing naiisip ko at naalala ko pakiramdam ko sinisilaban ang mukha ko dahil sa hiya. Mabuti na lang at hindi na inungkat ni Lexie ang mga nangyari. He acted as if everything is normal. Na para bang walang nangyari.

I never thought that I could be so submissive and so wanton at the same time.

Hindi ko talaga inakala na ganun pala yun! Na pwede pala ang ganun without the actual intercourse.

Oh my God! Nakakawalang katinuan ang nangyari!

Tulala ako buong party. Wala ako sa sarili at nagtaka sina Barbie at Chelsea. Pati na din si Mandy. Mabuti na lang nasa tabi ko palagi si Lexie para sagutin ang mga tanong nila at isalba ako sa kahihiyan dahil sa pagiging lutang ko.

Pagkatapos ng party, hinatid na ako ni Lexie sa bahay which again earned raised eyebrows especially from Barbie and Chelsea. Pagkadating namin sa harap ng bahay ko tsaka naman dumating ng napaka-awkward na moment. Walang nagsasalita hanggang sa napagdesisyunan kong bumaba ng sasakyan.

"Thank you sa paghatid." Hindi siya nagsalita pero nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa akin. Hindi na ako naghintay pa sa sasabihin niya. I opened the passenger door and went out of the car. Pero hindi pa ako nakakalayo sa sasakyan niya nung marinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto ng sasakyan and soon after, I felt him beside me. Wala pa ding nagsasalita sa amin hanggang sa nasa harap na kami ng pinto ng apartment ko.

"Would you..." Gusto ko sanang itanong kung gusto niyang magkape or whatever. Pero ang totoo, wala lang talaga akong masabi.

"I'd rather not get inside." He said before he pulled me towards him. My breathing hitched at our closeness. My heartbeat quickens at hindi ko din mapigilan ang sarili ko na amuyin siya.

Shit! Ba't ang bango bango niya? Bakit ngayon ko lang ata naappreciate kung gaano siya kabango? Ganun ba talaga?

"Okay." Okay! Kalma Missy. It's just Lexie. Wag kang kabahan. Wag kang magpanic. He's just the guy who gave you your first 'O'.

Shit!

Nag init na naman ang pisngi ko pagkaalala ko sa nangyari kanina sa bahay niya.

Kailan ba ako tatantanan ng memory na yun?

"Still disoriented because of the second base? Am I that good?" He smirked kaya kumunot ang ilong ko. Yabang ha! Naka score lang sa akin, naging bloated na ang ego?

"Hindi din."Tumaas ang kilay niya dahil sa sinabi ko. I smirked silently.

"I'm not?" Halos hindi makapaniwalang sabi niya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napangiti ako at tiningnan niya ako ng masama.