Ο κλέφτης της καρδιάς μου: Εσύ και εγώ. [✔]

Part 12

~Για κάποιον άνθρωπο παντα θα αντεχεις πιο πολύ.~

[...]

Το τηλέφωνο δεν σταματούσε να χτυπάει. Γαμωτο!

"Πέτρο."μουρμουρισα

"Μμμμμ"

"Το κινητό σου."

"Θα σταματήσει." Μα δεν σταματάει τόση ώρα. Ο Πέτρος δεν είχε σκοπό να το σηκώσει και έτσι το έκανα εγώ.

"Ναι."

"Θάλεια μου που είστε?" Ρώτησε η Ελιζα.

"Κοιμόμαστε."

"Σας ξύπνησα?" Τι της λες τώρα?

"Μαμά θα τα πουμε σπίτι."

"Μην σε πάρει ο ύπνος έχεις το γκαλά σήμερα."

"Καλά, γεια!" Είπα και το έκλεισα.

Κοίταξα την ώρα και ήταν τρεις το μεσημέρι. Έχουμε ακόμα ώρα. Ας κοιμηθούμε!

[...]

"Μωρό μου, σήκω." Μου ειπε ο Πέτρος και μου χάρισε ένα φιλί.

Γύρισα από την άλλη μεριά και τον αγνοησα. Θέλω να κοιμηθώ! Εγώ δεν πρέπει να το παρά κάνω.

"Σήκω και έχει φαγητό!" Είπε κανείς για φαγητό?

Ανασηκωθηκα λίγο και άνοιξα το ένα μάτι μου να βεβαιωθώ ότι μου λέει αλήθεια. Είδα ένα δίσκο στο τραπέζι με κρουασανακια! Αχ κρουασανακια!! Τα λατρεύω!

"Μην τα φας όλα, επιστρέφω."Είπα στον Πέτρο ενώ προχωρούσα προς το μπάνιο.

Τι ώρα είναι και τρώμε πρωινό ακόμα? Περίεργο! Αλλά με τις ορέξεις του Πέτρου δεν απορώ.

Έκανα ένα μπάνιο και βγήκα έξω με την πετσέτα. Ο Πέτρος χάζευε έξω από το παράθυρο τη θέα της Αθήνας από ψηλά.

Αφού φάγαμε φύγαμε για το σπίτι γιατί η Ελιζα είχε φρικάρει.

Οταν φτάσαμε η Ελιζα μας περίμενε στην πορτα.

"Που είστε?"

"Μας πήρε ο ύπνος." Είπε ο Πέτρος.

"Χαλάρωσε ρε μαμα, προλαβαίνουμε." Ειπα εγω.

"Ο μπαμπάς που είναι?"ρώτησε ο Πέτρος.

"Στον κήπο."

"Άντε γρήγορα να ετοιμαστείτε." Θεέ μου, δώσε μου δύναμη!

Ανεβήκαμε ο καθενας στο δικό του δωμάτιο και αρχίσαμε την ετοιμασία μας για το αποψινό φιλανθρωπικό γκαλά. Ο Σωτήρης είχε μια ιδέα που εγώ την έκανα πραγματικότητα. Το γκαλά γίνεται για να ενισχύσουμε όλα τα ορφανοτροφεία της Ελλάδας και η κάθε οικογένεια αν θέλει θα προσφέρει το χρηματικό ποσό που επιθυμεί.