Ο κλέφτης της καρδιάς μου: Εσύ και εγώ. [✔]

Part 13

~Αυτος που θέλει τα καλύτερα για σένα είναι ο καλύτερος για σενα.~

Αρχίσαμε να περπατάμε αλλά ο Πέτρος είχε αλλο σκοπό. Με έπιασε από τη μέση και πήραμε το δρόμο για ένα παρκάκι.

Καθίσαμε σε ένα παγκάκι δίπλα δίπλα και εγώ χάθηκα στην αγκαλιά του.

"Δεν θα σε αφήσω ποτέ. Ακόμα κι αν ο Σωτήρης δεν μας θέλει μαζί θα ζήσουμε τα δύο μας. Στο δικό μας σπίτι."

"Θα αφήσεις την οικογένεια σου για μένα?"

"Εσύ είσαι η οικογένεια μου."είπε και εγω τον φίλησα.

"Θα μιλήσω με τον Σωτήρη." Είπα. "Θα τον πείσω."

"Δεν νομίζω να του αλλάξεις γνώμη."

"Θα το προσπαθήσω, το ίδιο να κανεις κι εσυ."

"Εντάξει."

"Πέτρο?"

"Τι?"

"Πως ξεκίνησε αυτή η συζήτηση με τον Σωτήρη?"

"Ήθελα να του πω για εμάς, να του ξεκαθαρισω καποια πραγματα."

"Δεν πήγε και τόσο καλά."

"Δεν πειράζει μωρό μου, ξέρω ότι με αγαπάς και δεν με νοιάζει τίποτα. Θα προσπαθήσω για μας."

"Σε αγαπάω." Είπα και τον φίλησα με πάθος.

"Κι εγω μωρό μου." Είπε ενώ πια είχαμε απομακρυνθεί.

"Μπορούμε σήμερα να πάμε πάλι στο ξενοδοχείο?"

"Έχεις κάτι στο μυαλό σου?"μου είπε πονηρά.

"Απλά δεν θέλω...να...με τον Σωτήρη τώρα τα πράγματά ειναι λιγο παράξενα."

"Εντάξει, θα κλείσω ένα δωματιο." κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου και σηκώθηκα επάνω.

"Πρέπει να γυρισουμε πισω."

"Καλά." Είπε και σηκώθηκε κι αυτός.

[...]

Όλο το υπόλοιπο βράδυ ειτε περνούσαμε από τα τραπέζια των καλεσμένων και τους χαιρετουσαμε, είτε καθόμασταν με την κυρια Μαρία και μιλούσαμε. Είναι τόσο ωραίο που την έχουμε και πάλι κοντά μας. Μου έλειψε αρκετά.

Η δημοπρασία έχει πάει αρκετά καλά και τα περισσοτερα έργα έχουν πουληθεί.

Ο Πέτρος ανέβηκε στην πίστα και ήθελε να βγάλει λόγο. Μίλησε για τις δύσκολες στιγμές του στο ορφανοτροφείο, τα παιδικά του χρόνια εκεί, για εμενα και ότι το ορφανοτροφείο είναι για εκείνον μια οικογένεια που του είχε προσφέρει πολλά όχι μόνο υλικα αγαθά αλλά και ηθικά. Ευχαρίστησε την Κυρ.Μαρία που μας μεγάλωσε και παρότρυνε όλους να δωρίσουν ένα ποσό που επιθυμούν αφου πρόκειται για μια φιλανθρωπική διοργάνωση.