Ο κλέφτης της καρδιάς μου: Εσύ και εγώ. [✔]

Part 18- τελευταίο κεφάλαιο.

Κοιτάξτε τα σχόλια στο τέλος είναι σημαντικό.

[...]

Άκουσα ένα κλάμα μωρού και αμέσως ανασηκωθηκα. Ο Αγγελος. Κοίταξα το ρολόι και η ώρα έδειχνε 11. Λογικά δεν θα έχουν γυρίσει ακόμα. Φόρεσα την μπλούζα του Πέτρου και άρχισα να ανεβαίνω με γρήγορα βήματα τις σκάλες για το δωμάτιο του μωρού.

Μόλις μπήκα μέσα τον είδα στην κούνια του. Πήγα κοντά του και είδα ότι του ειχε φύγει η πιπίλα. Του την ξανά έδωσα και φάνηκε να ηρεμεί. Έγειρε στο πλάι το κεφαλάκι του και τον πήρε πάλι ο ύπνος. Τον κουνησα λιγάκι και ήμουν σίγουρη πια ότι κοιμήθηκε.

Κατέβηκα κάτω και πλησίασα τον Πέτρο.

"Μωρό μου σήκω." Του ψιθύρισα.

"Μμμμ..."

"Ελα μην κοιμηθεις στον καναπε." Συνέχισα. Ο Πέτρος άνοιξε τα μάτια του και κοιταχτήκαμε. Θα μπορούσα να τον κοιτάω για πάντα.

Τον πλησίασα και τον φίλησα στο μάγουλο."Πάμε στο κρεβάτι μας." Του ψιθύρισα και μου έπιασε το χέρι. Ανεβήκαμε μαζί στο δωμάτιο του και κοιμηθήκαμε αγκαλιά.

[...]

Ένιωσα ένα φιλι στο μάγουλο μου και άνοιξα τα μάτια μου. Γύρισα το σώμα μου και βρέθηκα μπροστά στο πρόσωπο του Πέτρου.

"Καλημέρα μωρο μου."μου είπε με την αγουροξυπνημενη φωνή του.

"Καλημέρα." Τα χέρια μου τυλιχθηκαν γύρω απο το σώμα του και άφησα ένα φιλί στο στέρνο του.

"Θάλεια θέλω να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας μαζί."

"Κι εγω μωρό μου." Του είπα και τον φίλησα.

"Θέλεις να παντρευτούμε?"

"Τι?" Είπα και ανασηκωθηκα.

"Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου?"

"Πέτρο!" Είπα έκπληκτη και χαμογέλασα.

"Τι? λάθος στιγμή?" Είπε και φάνηκε λυπημένος.

"Όχι μωρό μου, η στιγμή είναι τέλεια."

"Λοιπόν?" Είπε γεμάτος αγωνία.

"Ναι, θέλω." Είπα και έπεσα στην αγκαλιά του.

"Μου έβγαλες την ψυχή μέχρι να απαντήσεις." Είπε γελώντας.

"Σε αγαπάω μωρό μου."

"Κι εγω."

♡♡♡