Ο κλέφτης της καρδιάς μου: Εσύ και εγώ. [✔]

Part 17

~Βρες αγκαλιά να σε κρατάει όταν είσαι στα κάτω σου, ματια να σε θαυμάζουν όταν είσαι στα άσχημα σου. Καρδιά να σε αγαπάει όταν είσαι στα χειρότερα σου.~

Ο Πετρος πέταξε κάτω ένα βάζο με λουλούδια που βρήκε μπροστά του.

"Πέτρο, τι συνέβη?" Είπα ενώ τον πλησιαζα.

"Ρώτησε εμένα αν βγαίνεις με κάποιον! Εμένα! Γιατί εγώ είμαι ο αδερφός σου και ξέρω τα πάντα στη ζωή σου. Μπήκε μέσα κύριος και μου είπε ότι σε θέλει και ήθελε να τον συμβουλεψω πως να σε κατακτήσει. Μου ζήτησε και την άδεια μου να σε βγάλει έξω για φαγητό." Φώναζε έξαλλος.

"Σωτήρη μας αφήνεις λίγο μόνους?"του είπα και έφυγε.

Ο Πέτρος έκατσε στην πολυθρόνα του και ξεφύσηξε.

"Μωρό μου" είπα και άρχισα να κατευθύνομαι προς το μέρος του. Έκατσα στα πόδια του και προσπάθησα να τον ηρεμήσω." Πόσες φορές θα σου πω ότι σε αγαπάω και μόνο εσύ έχεις σημασία για μένα? Κανένας άλλος! Είμαι δικιά σου. Μόνο δικιά σου." Συνέχισα τονίζοντας τις τελευταίες λέξεις και άρχισα να τον φιλάω.

"Δεν σου αξίζω."

"Πέτρο τι λες? Μην το ξανά πεις αυτό!"του ειπα θυμωμένα.

"Αφού είναι αλήθεια. Εσύ μου λες πως με αγαπάς και εγώ συνέχεια ζηλεύω."

"Μου αρέσει που ζηλεύεις."ειπα και με φίλησε. "Θέλεις να του μιλήσω?"

"Όχι!"

"Πώς θα τα ξεκαθαρίσουμε τότε? Πρέπει να του πω ότι η καρδιά μου ανήκει αλλού."

"Νομίζω το κατάλαβε."

"Τι του είπες?"

"Την αλήθεια."

"Εντάξει τότε." Χάθηκα στην αγκαλιά του." Θέλεις να πάμε σπίτι μας?" Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και σηκώθηκε. Περάσαμε πρώτα από το γραφείο του Σωτήρη να του πούμε ότι όλα είναι καλά και φύγαμε για το σπίτι.

Μόλις μπήκαμε σπίτι η Ελιζα παραξενευτηκε που γυρίσαμε τόσο νωρίς αλλα της έκανα νόημα ότι θα μιλήσουμε μετά και ανέβηκα στο δωμάτιο μαζί με τον Πέτρο.

Μπήκε να κάνει ένα μπάνιο και εγώ βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω με την Ελιζα. Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες και την βρήκα να ταΐζει τον Άγγελο.

"Ελιζα." της ειπα και την πλησίασα.

"Τι εγινε και ήρθατε? Έγινε κάτι στην δουλεια?"