I'm a WHAT?!

I'm a WHAT?! 10

Ik sta op.

'Scarlet, is er iets?' Vraagt hij bezorgd.
Ik schud mijn hoofd. Ik begin zacht te lachen.
'Is dit allemaal een grote grap ofzo?!'

Blake kijkt me bezorgd aan en schudt zijn hoofd.
'Dit is geen grap' Zegt hij zacht. Ook hij staat op en hij kijkt me aan.
Ik kijk hem aan met een ''wat moet ik hiermee-blik'' en begin richting Het gebouw of De school of wat dan ook, te lopen. Ik ben er klaar mee, ik ben er helemaal klaar mee.
Het is gewoon een grote grap. 6 weken lang weet ik niet waar ik ben en waarom ik bij mijn ouders ben weggehaald, en dan gaat een of ander stemmetje in mijn hoofd beweren dat ik een weerwolf ben! een weerwolf!! Wie bedenkt dat nou! Daar trap dus mooi niet in.
Ik pak gewoon de eerst volgende trein naar huis en je zult zien dat het allemaal nep is hier.
Zodra ik aankom bij de deur van mijn slaapzaal, voel ik een hand op mijn schouder en ik draai me snel om. Het is Blake.
'Luister, ik snap dat je het allemaal niet begrijpt. Maar soms moet je je verstand even opzij zetten, en geloven in de raarste dingen.
Geloof me Scarlet, je bent een weerwolf. Ik ook, Jack, Jake, Liam en Sem ook.'
Hij pakt me bij mijn schouders en kijkt me smekend aan.

Zoals hij zei, zet ik mijn gezond verstand opzij en denk na over wat hij net gezegd heeft.

Ik staar naar de vloer en denk even nergens aan.
Dan trekt Blake me in een knuffel, wat ik niet bepaald erg vindt. Het voelt veilig. En hij is niet bepaald de lelijkste...

Ik zucht diep en sluit mijn ogen.
Blake lacht zachtjes en spant zijn armspieren wat aan.

'Geloof je me?' Vraagt hij voorzichtig, na een tijdje.
Ik twijfel een beetje, maar knik dan toch. Ik zal wel moeten.
'Aww zie ze staan' Lacht Sem achter ons.
Blake laat me los en komt naast me staan.
'Ze weet het' Zegt hij.

Langzaam zie ik een glimlach op het gezicht van Sem verschijnen, en ik zie Jack en Jake aankomen.
Sem steekt zijn duim enthousiast op naar de twee jongens  en ook zij krijgen een glimlach op hun gezicht.
Volgens mij stonden alle ons om de hoek gewoon af te luisteren, want nu komt ook Liam de hoek om lopen en geeft me een boks.

Ik lach en Jake pakt mijn videocamera uit mijn rugzak.
'Selfie!!' Roept hij.
Alle jongens komen om mij en Blake staan en ik voel dat Blake snel mijn hand vastpakt. En voor de eerste keer sinds ik hier ben, kan ik lachen.