I'm a WHAT?!

I'm a WHAT!? 17

'Vandaag gaan we het hebben over de transformatie van mens tot weerwolf. Er zijn kinderen in deze klas die al zijn veranderd maar er zitten er ook een paar tussen die nog niet veranderd zijn.'         Meteen ben ik gefocust op de leraar, ik ben een van de leerlingen die nog niet is veranderd. Ik ga wat rechter zitten en pak mijn pen, klaar om aantekeningen te maken.

'Iemand zin om het te proberen?' vraagt de leraar ineens. Ik draai mijn hoofd half om en krab met een ''kies mij alsjeblieft niet''-blik achter mijn oor. Ik hoor Liam grinniken om mijn actie.

'Kom op! je moet het een keer proberen, dan kan het net zo goed nu.' Zegt mijn wolf. Ik schud mijn hoofd naar haar. 'Niet nu! Straks sta ik voor schut voor de hele klas' verdedig ik me, wetend dat mijn wolf eigenlijk wel gelijk heeft. 'Alsjeblieft! Doe het voor mij! Ik wil er ook een keer uitkomen' smeekt mijn wolf me. 'Ik weet het goed gemaakt: ik let nu goed op en dan gaan we vanmiddag naar het pleintje achter school om het te oefenen' stel ik voor. 'Oké, maar dan moet er wel iemand mee in verband met die man.' 'Dat zien we vanmiddag wel, misschien willen de jongens wel mee. Wie van hun zou er eigenlijk al veranderd zijn?'

'Blake is al veranderd. En Jack ook, de rest van ons nog niet. En ja: we willen vanmiddag best mee hoor' Hoor ik opeens. Ik schrik op uit mijn gesprek met mijn wolf en kijk Liam met een rood hoofd aan. 'Zei ik dat allemaal hardop?' Vraag ik. 'Yup' Antwoord Sem van achter mij.

De leraar schud zijn hoofd 'Dit is allemaal nieuw voor je, of niet' Vraagt hij met een glimlach op zijn gezicht. Ik knik en richt me weer op mijn boek.

'Goed, niemand wil het proberen? Iemand die wel al is veranderd dan?' Vraagt hij. Meteen steekt het groepje jongens achterin de klas hun vinger op. Ik draai me om om te kijken wie er gekozen word. Een van de jongens staart me aan en ik draai me meteen weer om. Sem heeft het gezien en draait zich om naar de jongen. 'Bezet!' roept hij naar hem. Ik sla mijn hand voor mijn hoofd en lach. 'Serieus! En hoe weet je dat trouwens?! Ik weet pas sinds gistermiddag dat Blake en ik mates zijn' Vraag ik nieuwsgierig. 'We zijn niet blind' antwoord Liam voor Sem. 'We hebben al die handjes en lieve woordjes wel gezien en gehoord' Glimlacht Sem sarcastisch terwijl hij heel vaak met zijn ogen knippert. Ik kijk hem ongelovig aan en Sem haalt lachend zijn schouders op.

'Leo kom maar naar voren' Beslist de leraar. De jongen, die mij net aankeek, staat op en loopt terwijl hij me weer aankijkt voorbij. Ookal heb ik zonet beslist dat ik hem niet mag, kijk ik geïnteresseerd toe hoe hij veranderd in een (halve) weerwolf. Hij sluit zijn ogen en langzaam groeien zijn tanden. Vervolgend komen zijn poten en ik zie dat zijn haren langer en wilder worden. Hij opent zijn ogen en net voordat zijn oogkleur veranderd stopt de leraar hem. Sem, die volgens mij bang is dat ik Leo leuk vindt, tikt me op mijn schouder. Ik draai me om en kijk hem vragend aan.

'Blake kan dat veel sneller' zegt hij. 'Denk je serieus dat ik die uitslover leuk vindt?' vraag ik hem met een schuin hoofd. Sem haalt ''beledigt ;)'' zijn schouders op en focust zich weer op de leraar. Liam beukt me, weer net ze hard, tegen mijn schouder. En ja... weer lig ik op de grond... in een deuk...  Als ik weer overeind kom, staat de jongen oftewel Leo voor me. En hij kijkt me bezorgd aan. 'Wat?!' vraag ik bot. De boze gezichten van Liam en Sem veranderen in een opgeluchte. 'Doet hij dat vaker?' Vraagt Leo argwanend aan mij. Ik knik 'Maar dat vindt ik niet erg want het is vriendschappelijk.' Leo haalt zijn  schouders op. 'Zin om vanmiddag iets te doen?' vraagt hij dan. 'Waarom niet?' is mijn antwoord. Ik zie de gezichten van Sem en Liam verstrakken. 'Maar' Begin ik. 'Blake, een goede vriend van mij gaat mee' Eis ik met een listige glimlach. Leo haalt zijn schouders op. 'Vanmiddag een half uur na school haal ik je op' Zegt hij. Ik knik. Sem en Liam kijken me lachend aan.

'Blake!!' roep ik terwijl ik naar de jongensslaapzaal ren. Als ik binnenval kijkt Blake op vanuit zijn boek. 'Een jongen uit mijn klas komt me zo ophalen' Blake kijkt niet begrijpend en staat op. 'Maar... Ik heb gezegd dat jij meegaat!' Zeg ik snel voordat hij echt boos wordt. Ik zie zijn gezicht ontspannen. Hij loopt naar me toe en trekt me in een knuffel. 'Sorry, maar hij keek in de les steeds naar mij en via deze manier weet hij dat jij mijn mate bent.' Leg ik uit. 'Eerlijk gezegd... vind ik dat een goed idee.' Antwoord hij. Ik glimlach en we laten elkaar los. 'Laten we dan naar de meisjesslaapzaal gaan, want hij kan ieder moment komen' Blake knikt en pakt mijn hand. 'Hoe heet die jongen eigenlijk?' Vraagt Blake als we door de gang lopen. 'Leo' antwoord ik kort. 'Ugh' is Blake's reactie. Ik kijk hem aan met een vragende blik. 'Ken je hem?' vraag ik. 'Ja, ik heb hem eerder ontmoet... Niet mijn grootse vriend' Ik kijk omhoog, zodat ik in zijn gezicht kan kijken en als hij mij ziet kijken glimlacht hij.

Ik hoor geklop op de deur 'Binnen!' roep ik. 'Heii Leo, dit is Blake.' begroet ik hem terwijl ik naar Blake wijs. 'Jaah... ik ken hem.' Zegt hij argwanend. Volgens mij is dit een gewone blik van hem want dit is al de zoveelste keer dat ik die blik zie. Blake legt zijn arm om mijn middel, als teken dat ik zijn mate ben en ik zie Leo raar opkijken. 'Is hij jou mate?' vraagt hij met een hoog stemmetje. Blake knikt trots en Leo kijkt betrapt. 'Ik ga maar weer eens.' Zegt hij uiteindelijk. 'Oké, zie je morgen in de les!' roep ik hem na.

wanneer gaan we nou naar het plein? Je had het beloofd.' Hoor ik mijn wolf smeken 'Ja okée, we gaan nu. Even vragen of Blake mee wil' antwoord ik.

'Ja hoor, ik wil wel mee' lacht hij.  Ik kijk hem blozend aan.