KARANLIK BEDENLER

...DENİZ...

Multide hikayenin adındanda belli olduğu gibi deniz var :) :D

Uzeyirden

Bu kız kafayı yemiş olmalı ama banada yakında yedirtecek yada çoktan yedirtti.

O sinirle okuldan çıkmıştım. Mahalleme gelmiş kaldırımda oturuyordum. Kaç saattir burda oturuyordum ama hala kendime gelememiştim. Niye onunla ilgileniyordum cidden? Çünkü deniz... yani aslında denizde değil sonuçta artık onu unutmuştum... değil mi? Başımı iki yana salladım dudaklarımı yalayıp çarpıkca gülümsedim.

"Aferim baş belası.. aferim!"

Sonunda cidden kafayı sıyırmıştım. Yani şimdi bunun denizle alakası yok muydu?.... Yoktu!! Seneler önce hem kardeşimi,hem aşkımı, hemde hayatımı kaybetmiştim. O zaman neden sürekli o boktan yere gittiğini düşünüyordum. Yakalansaydı nolcaktı? Uraz ile benim yakalanmam gibi...

2 sene önce

"Abi bak bu iş baya tehlikeli olacak hiç alttan almıyorum. Karşımızda karanlık zaman var yani sonuçta."

Ozanı umursamaz bir şekilde güldüm.ve omuzuna dokunup

" İlk karşılaşmamızı hatırlıyor musun? Nasılda korkmuştun beni büyücü falan sanmıştın oysa bende olan tek şey kıvrak zekam benim lakabım sihirbaz şimdi sakin ol."

Bi kaç adım geriledim. Ozan artık daha rahattı oda gülerek

"O zaman bu fırsatı iyi değerlendir. Her ne kadar çok fazla ünlenmiş olsanda bu izni zar zor aldım sakın elin boş dönme"

Aynaya son bir kez daha baktım. Iyi görünüyordum papyonumu düzeltip ozana döndüm cüzdanını uzatıp

"Benim elim hiç bir zaman boş olmaz"
Dedim.

Ozan şaşkınca bana bakarken yavaşça cüzdanını aldı.

"Dostum ben hala büyücü olduğunu düşünüyorum."

Ozanın yanından geçerken elimi omzuna koydum ve

"Zaten öyleyim" dedim.

Evet işte şimdi başlıyorduk.

Kumarhaneden içeri girdiğimde avımın ne kadar büyük olduğunu bir kez daha anlamıştım. Burdaki herkes benim gibi bakıyordu. Ama bişey eksikti. Benim zekam hepsinden daha fazlaydı. Ufak birseylerle başlamak iyi olur dedim ve yaşlıların olduğu bir masaya yöneldim. oyuna daha yeni hazırlanıyorlardı. Şimdilik bu bunaklar iyi avdı ayrıca paralarida baya iyiydi. Yanlarına yaklaşarak

"Merhaba beyler..." dedim. "Acaba bir oyuncuya daha yer var mi?"

Hepsi beni yavaşça süzdü. Zengin bir ailenin çocuğumuşum piskolojisi verdim. Sanki 15-16 yaşlarında ve ailesinin parasını çar çur eden bi ergen... yanlışlıkla cüzdanımı düşürmüş gibi yaptım. Içindeki dolarları görünce hepsinin gözü faltaşı gibi açılmıştı. Onlara bakarak gülümsedim.

"Çok daha fazlası var beyler sıkıntı para değil hadi biraz eğlenelim" dedim.

Zaten beni çelimsiz görüyorlardı. Tek sıkıntıları paraydı ve onuda Halletmistim. Işte aralarindaydim.

Kartlar dağıtıldığında benim hokkabazliklarim hazırdı Bile öncelikle hepsinin parasını ortaya koydurtmuştum. Insan psikolojisi ışte.. daha sonra ustaca tüm parayı kazanmıştım. Hepsi ağzı bir karış açık bana bakıyorlardı. Bense rahattça sırıtıyordum. Dişlerini gıcırdatmaya ve homurtular çıkarmaya başladılar. Daha fazla sinirlerini içlerinde tutamayarak ayaklanmışlardı ki burda kurnazlığım devereye girdi.