KARANLIK BEDENLER

...YENİ BİR BAŞLANGIÇ...

Yurttan içeriye adımımı attığımda çok heyecanlıydım yeni arkadaşlar edinecektim ve bela... derin bir nefes aldım ellerimle saçlarımı geriye attım ve başımı kaldırdım. Hayır artık o kelimeyi Hayatımdan silip atacaktım. Bu düşüncelerle yurttan içeri girdim yurdumuz cidden temiz büyük ve güzel bi yerdi yüzümde mutluluktan bir tebessüm oluştu müdirenin odasına vardığımda kapıyı tıklattım ve " gel !!" sesinden sonra derin bir nefes alıp içeriye girdim. Önündeki dosyalardan kafasını kaldırıp bana baktı beni inceledikten sonra içten ve kocaman tebessüm etti. Karşısında duran boş sandalye yi göstererek " otur" dedi. Başımla onayladıktan sonra tebessüm ettim ve gösterdiği yere oturdum.

"Sen yeni öğrencimiz olmalısın ."

"Evet "

"Hoş geldin ! Eminim ki burayı seveceksin "

Bir yandan sohbet ediyor bir yandan da benden gereken bilgileri alıyordu. Cidden çok sıcak kanlı bir müdiremiz vardı.

"Benden istediğin bir şey varsa söylemen yeterli."

Bunu söylediğinde sohbetimiz bitmiş ikimizde ayağa kalkmıştık kafamı iki yana sallayarak

"Hayır yok her şey için teşekkürler " dedim.

Beraber odadan çıktık ve müdiremiz bana odamı göstermek için eşlik etti. Odanın önüne gelince kapıyı açtı. Ama bana küçük çaplı bir kal gelmişti. Çünkü bu oda bomboştu. Müdiremiz bunu fark etmiş olacak ki

"Su an akşam yemeği saati." diyerek beni aydınlattı. Tebessüm ederek odaya geçtim müdiremiz biraz dinlenmemi birazdan arkadaşlarımın buraya geleceklerini söyledi odalar çok kişilik değildi bu iyiydi benim odamda benle beraber üç kişiydik. Kendi yatağımın yanına giderek bavulumu yatağımın kenarına bıraktım biraz etrafı süzdükten sonra ayağa kalktım ve bavulumu alarak dolabımın önüne taşıdım. Dolabın önüne oturarak dolabımı yerleştirmeye başladım. Aklım çok karışıktı çok dalgındım çünkü düşünüyordum biraz pişman gibiydim o bilgileri alma... Offff ne diyorum ben onu deli gibi merak ediyordum. Neden bu kadar hızlı araba sürüyordu ki ? Birinden mi kaçıyordu acaba ? Neden bana baş belası demişti ? Nasıl hayır NASIL o kadar DUYGUSUZ olabiliyordu o az kalsın bi insan öldürüyordu ve cidden çok soğuktu yüzünde ufacık dahi olsa bi pişmanlık korku hiç bir duygu kırıntısı yoktu. "LANET OLASICA O KİMDİİ ??" Bunu o kadar sinirli söylemiştim ki elimdeki tişörtü dolaba fırlatıp saçlarımı çekelemeye başlamıştım. Bu esnada bir kız kahkaha atarak odaya girdi beni çıldırmış bir halde görünce ikimizde birbirimize bakakaldık. Ben utancımdan ne yapacağımı şaşırmıştım. O ise hem beni ilk defa görmesi hem de çıldırmış bir şekilde gördüğü için şaşırmıştı. Daha fazla dayanamadı ve tekrar çılgınlar gibi gülmeye başlamıştı. Nerdeyse nefesi kesilmişti.

"Sen.. Sen..." deyip duruyordu ama cümlesini tam anlamıyla kuramıyordu. Bu sefer ben konuştum.

"Şey.. Ben yeni geldim."

Salak ben,aptal ben tabi kide yeni geldiğimi görebiliyordu. Bu lafımdan sonra gülmesini kesip yine şaşkınca bana baktı. Sonra kahkahalarla yanıma geldi ve tam karşıma oturdu. Sesini toplamak amacıyla - ve gülüşünü durdurmak - bir kaç kez öksürdü. Ve elini uzattı

"Merhaba yeni gelmiş. Ben Esra."

Bunun üzerine güldüm galiba manyak bir arkadaş edinmiştim.

"Merhaba Esra ben yeni gelmiş." dedim ve elini sıktım böyle söyleyince ikimizde birbirimize baktık ve kahkahalarla boğulduk....