Doktor Hanım// BTS (✓)

2💘Dayak mı?

Multimedya:Park Jimin💘

Bunu görür görmez şaşkınlık içerisinde hemen onun yanına koşarak başına çömeldim. Arkadaşları da endişeyle onu dürtmeye başlamıştı.

"Jimin! Jimin uyan!"

"Ne oldu sana Jimin,kendine gel!"

"Hyung(abi),hyung aç gözlerini! Lütfen hyung,kalk!"

İşte başlıyoruz...

💘

Elimde hazırladığım hipertonik serumu çok küçük görünen grubun üyesine tutturuyor, ben de Jimin'i yatırdıkları yatağın ucunda oturarak damar yolundan serumu vermeye hazırlanıyordum.

Her şeyi hazırladığımdan emin olduktan sonra damardan girerek serumunu verdim. Küçük bir bantla serumun ucunu Jimin'in damarında tuttururken küçük görünen çocuğun elinde tutturduğum serum torbasını aldım ve oturduğum yerden kalkarak serum askısına astım.

Şekeri bayağı bir düşmüş. Günlerdir, haftalardır hiçbir şey yememiş gibi sanki. Vücudu gerçekten çok bitkin düşmüş.

Arkama döndüğümde beni dikkatle ve endişeyle izleyen grubun diğer üyeleriyle buluştu gözlerim. Onun haricinde şirketin müdürü Bang Si-hyuk ve bir menajerleri vardı revirde.

"Merak edilecek bir şey yok,o iyi." dedim ilk önce herkesin delici bakışlarından kurtulmak için.

Ama hesap sormam gerekiyor. Madem bu revirin doktoruyum, o hâlde şirkette çalışan herkesin sağlığının sorumluluğu bende.

Tanımadığım grup üyelerinde teker teker gözümü gezdirdikten sonra Bang Sihyuk'da durdum ve onun gözlerine bakmaya devam ederken;

"Ajusshi?"dedim sorgulayıcı bir ses tonuyla.

Bağlı olan kollarını açtı ve zaten düzgün olan gözlüklerini düzeltiyormuş gibi yaparak tedirgince bana döndü.

"E-e-efendim kızım."

"Şirket senin şirketin. O yüzden sana döndüm ve soruyorum. Onun hu hâle gelmesine ne sebep oldu?"

Konuşmak için ağzını açtı ancak elimi havaya kaldırarak onun konuşmasına müsaade etmeden yeniden soru yönelttim.

"Ya da ona zayıflaması gerektiğini söyleyip baskı mı yaptınız?"

Yine ağzını açtı cevap vermek için. Lâkin ben bu sefer de ses tonumu daha yükselterek araya girdim ve onu susturarak devam ettim.

"Eğer böyle değilse bile bir çalışanınız olarak ne kadar bitkin düştüğünü görmüş olmanız gerekirdi! Onu hiç fark etmediniz mi? Ya da en azından yapma, gerek yok diye uyarmadınız mı?!"

Sesimi yükselterek sorduğum sorulara karşılık Bang Sihyuk yeniden ağzını açtı. Ama bu sefer araya giren ben değil, öne çıkarak karşıma geçen bir grup üyesi oldu.

"Müdürün bir suçu yok. Böyle olmasını kendisi istedi. Müdürümüz de, biz de onu çok uyardık. Ama hiç kimseyi dinlemedi."

"Neden?!"

Sorduğum sorudan sonra ciddi bir yüz ifadesiyle gözlerime bakmaya devam etti ve;

"Army'lerimiz için." dedi.

Bundan sonra revir sessizleşti. Hiç kimseden çıt çıkmadı. Tabii biraz sonra ben bilmediğim için kaşlarımı çatıp tek kelimeyle soru yönelterek bozmuştum bu sessizliği.

"Army?"

Ordu ne alaka? Orduları mı var bunların?

Bu şirket bir eğlence sektörü değil miydi? Yoksa... Yoksa eğlence sektörü diye beni askerî bir sektöre mi postaladılar?