Multimedya:Park Jimin😍💕
Bu pozisyonun diğerinden farkı neydi biliyor musunuz?
Bakışlar!
Az önce sadece oldukça yakın bir pozisyonda gözlerimizin içine bakıyorduk.
Şimdi...
Şimdi ise yanlışlıkla da olsa bir iki saniyeliğine birbirine değen dudaklarımız yüzünden şaşkınca birbirimize bakıyorduk.
Hemen kendimi geriye doğru atarak Jimin'in üzerinden kalktım. Ayağa kalkar kalkmaz ellerimi kullanarak üstümü başımı düzeltiyormuş gibi yaptım.
Utançtan yüzüne bakamıyordum. Başım eğik, gözlerim yerdeydi. Resmen yanlışlıkla da olsa... 1 saniye dahi sürmese de... Yine de değmişti dudaklarım onun dudaklarına.
İlk öpücüğümü böyle saçma bir şekilde mi verecektim?!
Gerçi tam öpücük de denmez. Dokundu, evet evet! Çok kısa bir süreliğine dudaklarımız birbirine dokundu sadece.
Ahh! Yine de bu berbat bir durum!
"Ben... Ben çok özür dilerim. Refleks oldu, gerçekten üzgünüm. Şey... Şu an neredeyim acaba?"
Sakin ol Mina, utanılacak bir durum yok. Kendine gel ve çocuğa bir cevap ver artık!
Anlık cesaretle gözlerimi yerden çekerek ona bakmaya başladım. Onun da gözleri benim üzerimdeydi.
"Şirketin revirindesin. Ben bugün atandım buraya. Gerçi pek atanmak denmez ama, neyse. Konserden gelirken şirkete girer girmez bayıldın. Şu an kolunda serum var. Bitene kadar burada kalıp dinlen."
Yutkunarak gözlerini üzerimden çekmeden başını salladı. Ardından başını yastığa koydu. Ben de bu sırada arkama dönerek masamın üzerine koyduğum telefonumu elime aldım.
Ekran kilidini açarak bir yarım saat önce numarasını kaydettiğim maknaeyi aradım. Telefonu kulağıma götürerek beklemeye başladım.
"Alo! Dayakçı noona, ne oldu? Cidden ben dersimi aldım. Gerçekten kötü bir şey yapmadım. Dayak yemek istemiyorum. Cidden bak. Hem-"
Saçmaladığını fark edince hemen sözlerini keserek araya girdim.
"Saçmalama Jungkook. Jimin uyandı. Sadece onu haber vermek için aradım. Malum senden başka kimsenin numarası yok bende."
"Hyuunnngg! Jimin hyung uyanmış hyuuunnngg!"
Onun bağırışıyla telefonu kulağımdan uzaklaştırıp yüzümü ekşitirken arkadan kıkırtı sesi işitince telefonla beraber oraya döndüm.
Büyük ihtimalle Jungkook'un sesini o dahi duymuştu. Ben de tebessüm edemeden duramadım.
"Dayakçı noona, biz şu an şirketteyiz zaten. Hemen geliyoruz oraya. Tamam mı?"
"Tamam tamam, görüşürüz o hâlde."
"Mümkünse seninle görüşmeyelim lütfen. Ben Jimin hyungu görmeye geleceğim. Dayak yemek istemiyorum."
"Amma da taktın ha! Neyse, kapatıyorum."
"Hayır,sen kapatma ben kapatacağım."
"Ergen misin çocuğum sen? Kapatıyo-"
Demeye kalmadan yüzüme kapatılan telefonla öylece kalakaldım. Telefonu kulağımdan çekerken gülümsüyordum.
Gözleri üzerimde olan, gülen Jimin'e bakmaya devam ederken;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doktor Hanım// BTS (✓)
Fanfiction"Yine neyin var?"diye sordum bezgin bir ses tonuyla. Çünkü bezmiştim artık. Bu neydi canım?!Her gün,her saat insan hasta mı olurdu?! "Dün karnın ağrıyordu. Önceki gün başın. Ondan önceki gün sözde dizini incitmiştin. Ondan önceki gün de,kolun muydu...
