Anorektyczką jestem JA

ROZDZIAŁ 5

-Gdzie ja jestem?
-Córeczko zadzwonili z policjii, że cię znaleźli, marwiłam się.
-Niepotrzebnie nic mi nie jest.
-Tak jak zawsze, choć zbieraj się jedziemy do domu.
-Dobra, dobra.
Po niecałej godzinie byłam w domu. Mama mi musiała jak zwykle zrobić śniadanie, którego w całości nie zjadłam. Potem musiałam pójść do szkoły. Nie odzywałam się do Hariet, bo jak ona mogła mi tak powiedzieć. Po szkole wróciłam do domu i mama już na mnie czekała choć nie wiem na co.
-Siadaj musimy porozmawiać.
-Nie mamy o czym.
-Jest. Posłuchaj mnie ja wiem, o tym Nicku ale musisz wiedzieć, że jeden chłopak nie morze ci tak namieszać w głowie. Blythe jestem twoją mamą i chce ci pomóc. Nie chce ci zrobić na złość.
-Tak!! Chcesz!!!
Wybiegłam z domu. Nie miałam dokąd pójść. Zadzwoniłam do Nicka .
-Hej Blythe czemu dzwonisz?
-Pokuciłam się z mamą.
-Znowu? Blythe posłuchaj mnie ty jesteś jej córką i ona kocha cię ponad życie, jest w stanie oddać za ciebie życie rozumiesz?
-Nie nie rozumiem i nigdy nie zrozumiem.
Po nie całej godzinie wróciłam do domu.
-Kochanie przepraszam za to ale posłuchaj, wiem, że ja ci tyle czasu nie poświęcam i wiem, że gdyby żył jeszcze tata napewno on by coś zaradził temu.
-Mamo przestań nie przypominaj mi o tym!!
Poszłam do pokoju zamknęłam się i rozpłakałam się. Jak ona mogła mi przypomnieć o moim kochanym tacie. Myśląc o tym jeszcze bardziej łzy mi napływały do oczów. Do końca tego dnia już nie zjadłam nic i tylko cały czas ćwiczyłam już normalnie nóg nie czułam. Wieczorem zadzwonił do mnie Nick, nie odebrałam, bo nie miałam ochoty z nim rozmawiać. Rano wstałam i nie poszłam do szkoły, bo strasznie się źle czułam. W sumie to ja ciesze, nie mam ochoty patrzeć na innych gęby.