Byłam w szoku. Co ja powiem Dylanowi? Czy powinnam zadzwonić na policje? Czy obcy kierowca żyje? Moje pytania przerwał nadjeżdżający czarny, sportowy samochód który zatrzymał się niedaleko mnie. Wysiadł z niego mężczyzna, tylko tyle byłam w stanie powiedzieć gdyż stanął on tyłem do mnie i było ciemno. Powinnam uciec? Nie. Może on przyjechał pomóc. Albo to morderca który zedrze ze mnie skórę, powiesi do góry nogami na jakimś drzewie i zostawi na śmierć. Co. Nie. Jesteś chora Kendall zamknij pysk.
Nieznajomy odwrócił się w moją stronę i powoli podszedł. No chyba sobie żartujesz. To on. Tomlinson czy jak on tam mnie. Nie wiem nie obchodzi mnie to.
-Jaką idiotką trzeba być żeby zostawić samochód na środku drogi.-powiedział, albo krzyknął.
-Okej, po pierwsze przestań na mnie krzyczeć bo nie jestem dzieckiem, po drugie to zabrakło mi paliwa a auto nie jest moje, po trzecie skąd kurwa miałam wiedzieć że jakiś palant wjebie się w to auto?-powiedziałam odważnie zakładając ręce na ręce i unosząc brwi.
-Nie udawaj odważnej księżniczko.-prychnął na co przewróciłam oczami. -I rusz dupę odwiozę cię-powiedział kierując się w stronę auta.
-Nie
-Powiedziałem coś-usłyszałam że znów się denerwuje na co się zaśmiałam. W sumie nie będę szła taki kawał do domu więc co mi szkodzi. Wsiadłam do auta i wyciągnęłam telefon aby zadzwonić na policje.
-Ochujałaś?-usłyszałam na co zmarszczyłam brwi.
-Trzeba zadzwonić na policje nie wiem czy zauważyłeś ale jesteśmy na miejscu wypadku i nie wiadomo czy tamten kierowca żyje a po drugie wóz mojego chłopaka został zniszczony.
-Nie. Ja się tym zajmę a ty o tym zapomnij-powiedział zabierając mi telefon. Boże co za dziecko. Nie ważne, nie mam ochoty kontynuować tej bezsensownej konwersacji. No ale co on sobie myśli? Że tak po prostu zapomnę o całej sytuacji? Co ja powiem Dylanowi? W końcu to jego auto i ja nim jechałam a teraz jest ono kompletnie zniszczone i na dodatek nie wiem gdzie się znajduje.
Ugh czy mogło być gorzej?
