BRIX'S POV
"Yam. Di mo kailangang lumuhod." That was Anne's answer to that bastard while her tears are falling.
Nakaluhod kasi yung Aragon na to.
"It's my fault. Dapat makikinig muna ako sayo at dapat buo ang tiwala ko sayo."
Anne's an innocent girl. Ano pa ipagdududa mo sa ganyang babae?
"Oo na. Tumayo ka na dyan Yam."
"Di ka na galit?"
"Di naman ako nagalit. Nasaktan at nagtampo lang ako Yam.."
Tumayo sya at yinakap si Anne. "I love you Yam.."
Damn you!
"I love you too. Na miss kita."
Hearing those words, di ko alam pero parang nasaktan ako?
"Ikaw din namiss kita." Humarap sya kay Raven. Thanks brad."
Lumabas na ko. I don't wanna hear sweet words and see sweet gestures from them anymore.
Bakit kasi?
Bakit ko ba ginawa kay Anne yun? Imbis na hindi sya mawala sakin, lalo syang napalayo. And worst..
..napunta sya sa iba.
Galit ako. Galit ako sa sarili ko dahil sinaktan ko sya.
I regret everything..
..hurting her
..ruining her life
..not telling what I felt
..not courting her
..letting her down
Yung mga sinabi ko sa kanyang masasakit, hindi totoo yun. Hindi sya parausan lang.
Sa ganung paraan ko lang nararamdaman na akin sya..
Yung sinabi kong nalilibugan lang ako sa kanya? Ang totoo mahal ko sya.
Everytime na nakikita ko syang umiiyak, nasasaktan din naman ako. Kaso di ko pinahalata sa kanya.
Di ko kasi maamin na mahal ko sya..
Obssesed? I don't want to admit it, but I think I am.
Pero nung nalaman ko na naglaslas sya dati dahil sakin? Dun ako nahimasmasan na mali lahat ng ginawa ko.
Si Anne kasi, para syang nagsilbing ilaw sa buhay ko. And I'm not aware na unti-unti ko na pala napapatay yung ilaw na nai share nya sakin dati.
"Best, mahal ka ng parents mo. Di mo lang siguro napapansin." Being worried is visible in her eyes.
"Hindi. Di nila ako mahal. They're not even my parents."
Napansin ko nagbago ang expression ng mukha nya. "Huh? Anong ibig mong sabihin Best?"
It's gay, pero di ko mapigilang maiyak. Mahal ko sina Mom at Dad eh. "Best ampon lang ako.."
Nakatingin lang sya sakin. I think she can't find the right words to say.
"..at nagsisisi daw sila na inadopt nila ako."
Yinakap nya ko. At dun sa yakap na yun, naramdaman ko ang warmth ng yakap ng isang pamilya.
"Alam mo Best, may tao o mga taong magmamahal at magmamahal sayo." Sabi nya habang yakap parin ako at tinatapik ang likod ko.
"Best sino? Wala na magmamahal sa ampon at sakit ng ulo na katulad ko."
Iniharap nya ko sa kanya. "Ako.."
Dug dug..
Damn it! She loves me.
"..kami na mga kaibigan mo. Mahal ka namin. Wala kaming pakealam kung ampon ka. Ang mahalaga, ikaw si Brix Cornejo na kaibigan namin."
I thought..
Amph. Pero okay lang. She made me feel better. She really knew how to comfort me.
"Best salamat ha." I held her hand. "I love you."
Ngumiti sya sakin. Does it mean??
"I love you too Best. You're like a brother to me so, no problem."
Yun lang? Ayos lang basta andito sya sa tabi ko. She's still my bestfriend that I can lean on to.
I missed those days..
Yung magkasama lang kami, masaya.
Si Janna naman, I see her as a sister. Kahit lagi ko sya inaasar at binubully, ganun tingin ko sa kanya.
Kaso hanggang dun talaga. I can't love her the way I loved Anne.
Sana pala inamin ko nalang kay Anne yung nararamdaman ko.
Kung ginawa ko yun, masaya na kaya kami ngayon?
Shit. Bakit tumutulo luha ko? Puta pambading talaga!
Tang ina kasi yung Aragon na yun bakit dumating pa? I wanna punch him! I wanna kill him!
Pero pag ginawa ko yun, lalong masasaktan si Anne, at lalo syang magagalit at mapapalayo sakin.
I'll let her go..
Yan na lang magagawa ko.
Damn! Bakit kasi! Ang laking pagsisisi ko tuloy.
Nasa akin na nga sya pinakawalan ko pa. Kahit sana bilang bestfriend nya sana kasama ko pa sya.
But not anymore, and it's my fucking mistake.
I regret everything that I did. If I could turn back time, I won't do the same. Masaya na siguro kami kung nagkataon.
