Guardian Angel

Παρτ 3

Κατευθύνθηκα προς την τάξη γεμάτη περιέργεια και εκνευρισμό.
Ποιος νομίζει ότι είναι? Άκου, εκεί θα τον ψάξω! Άλλη όρεξη δεν είχα, με αυτόν θα ασχολούμαι!

Ε: Ναταλία, έλα, παιδί μου, που εξαφανίστηκες, είπε καθώς έμπαινα στην τάξη.

Ν: Ε, συγνώμη...-

Β: Καλά, καλά, δεν έχει σημασία. Το θέμα είναι ότι έχουν έρθει κάποιοι καινούριοι στο σχολείο. Δεν είναι υπέροχο?!

Ν: Ε, μην το λες..., τα κορίτσια γύρισαν και με κοίταξαν περιμένοντας το λόγο. Είχα την "τύχη" να γνωρίσω δύο καινούριους.

Β: Και..., είπε όλο αγωνία.

Ν: Ο ένας ήταν πολύ απόμακρος κι ο άλλος πολύ ψωναρα.

Να: Σοβαρά? Και πως τους λέγανε?

Β: Σε αυτές τις περιπτώσεις, Νάνσυ, ρωτάμε πως ήτανε.

Ν: Ε, εντάξει... Αν έλεγα ότι δεν ήταν ωραίοι θα έλεγα ψέματα, είπα σαν να παραδεχομουν τη μεγαλύτερη αλήθεια στην ζωή μου.

Β: Τέλεια!

Ε: Μην ενθουσιάζεσαι τόσο πολύ, καρφωνεσαι.
Ένα γέλιο ξέφυγε από μένα και την Νάνσυ.
Η Εύα ήταν η πιο όμορφη και δημοφιλής κοπέλα σε όλο το Λύκειο. Είχε μεγάλα, πράσινα μάτια και μεγάλες βλεφαρίδες. Είχε λεπτά και σαν τόξα φρύδια και σαρκωδη, κόκκινα χείλη. Ήταν ψηλή και λεπτή και γενικότερα είχε όλες τις προδιαγραφές για να αρέσει σε ένα αγόρι.
Παρόλο που ήταν τόσο όμορφη, όμως, δεν το είχε πάρει καθόλου πάνω της. Ήταν σεμνή, έξυπνη και αυστηρή. Υπομονετική και ευαίσθητη, αλλά ταυτόχρονα μπορούσε να γίνει φαρμακογλωση και επιθετική αν χρειαζόταν. Κοινωνική αλλά την ίδια στιγμή εσωστρεφης.
Ήταν γεμάτη αντιθέσεις...

Να: Λοιπόν, είπε για να βγάλει την Βάσω από την δύσκολη θέση, πως τους λέγανε?

Ν: Από ότι θυμάμαι, είπα για να κάνω ότι δε με πολύ ενδιέφερε το θέμα, τον έναν τον έλεγαν Harry και τον άλλον... Αχ, να δεις πως τον έλεγαν, είπα επίτηδες, Α, ναι, Liam.

Β: Χμ, δε μου αρέσουν τα ονόματά τους. Χάλια θα είναι.

Ν: Άσε μας ρε Βάσω, δηλαδή εσύ τους ανθρώπους από τα ονόματα τους κρίνεις?

Β: Και από αυτό, είπε και βάλαμε όλες τα γέλια.

Ν: Αλήθεια, που είναι ο Κώστας?

Να: Είπε ότι θα πήγαινε να δει αν ήρθε ο Πέτρος.

Ν: Α, ναι, σωστά, είπα απογοητευμένα, υπάρχει κι αυτός...
Ξαναβαλαμε όλες τα γέλια.
Τώρα θα αναρωτιέστε γτ γελάμε. Ε, λοιπόν, θα καταλαβαινατε μόνο αν τον βλέπατε από κοντά. Θα προσπαθήσω να σας τον περιγράψω, αλλά σας προειδοποιώ ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερος!

Harry's POV
Διέσχισα τον διάδρομο με την σκονισμένη, γκρι τσάντα μου και με το χαρτί με τον αριθμό της τάξη μου και το ημερισιο πρόγραμμα, ώσπου τελικά έφτασα στον προορισμό μου.

Αίθουσα 16
Ελεγε πάνω από την κίτρινη πόρτα της αίθουσας.

Η: Εδώ, είμαστε.
Άνοιξα την πόρτα και τι να δω. Η Ναταλία... Ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκρισα.
Όχι, κι αυτή εδώ. Γιατί σε μένα?

?: Σορρυ, εδώ είναι το Α1?

Η: Ναι. Κι εσύ εδώ?

?: Πού αλλού? Louis, είπε εύθυμα.

Η: Ηarry.

L(ouis): Και εσύ από εξωτερικό είσαι?

Η: Ναι, από Αγγλία για την ακρίβεια.

L: Έλα? Κι εγώ το ίδιο.

Η+L: Ωωω, είπαμε και αγκαλιαστηκαμε.

L: Ωραία, δε θα είμαι ο μόνος Άγγλος εδώ. Αν και άκουσα ότι υπάρχει και κάποιος άλλος.

Η: Δεν ξέρω. Εγώ τώρα το άκουσα για πρώτη φορά.
Όση ώρα εγώ κι ο Louis στεκομασταν στην πόρτα, δεν παρατηρήσαμε μια διαπεραστικη μάτια που μας κοιτούσε επίμονα... ή ήταν τρεις... ή τέσσερις, δε θυμάμαι πολύ καλά...

Ναταλίας ΡΟV
Ν: Πλάκα μου κάνεις!

Ε: Τι έγινε, Ναταλία?

Ν: Κοιτάξτε ποιοι μπαίνουν στην τάξη.

Β: Omg! Είναι οι καινούριοι! Πάμε να μου τους γνωρίσεις.

Ν: Θα το έκανα αλλά το πρόβλημα είναι ότι ξέρω μόνο τον έναν και μάλιστα αυτός ο ένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται και πολύ να μιλήσει μαζί μου, είπα εκνευρισμένη.

Β: Με σένα μπορεί να μην ενδιαφέρεται να μιλήσει αλλά με μένα, σίγουρα θα θέλει, είπε και με τράβηξε προς το μέρος τους.

..........................................
Ελπίζω να σας άρεσε! Λοιπόν, τι έχετε να πείτε? Ο Harry φαίνεται να μην συμπαθεί καθόλου την πρωταγωνιστρια μας...ή ίσως κι όχι!
Τέλος πάντων, μπήκε και ένας καινούριος χαρακτήρας στην υπόθεση, ο Louis!!!
(Τον τελευταίο καιρό έχω φάει ένα κόλλημα). Συγγνώμη για την καθυστέρηση, αξίζω βρίσιμο, αλλά το κυρίως βιβλίο μου είναι το Έρωτας πέρα από κάθε όριο, οπότε καταλαβαίνετε ότι αυτό έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Καλή χρονιά σε όλους!!!!