Guardian Angel

Παρτ 42

Ο νέος εαυτός του Zayn δε μου άρεζε καθόλου.

Ζ: Ότι εγώ είμαι ο "μεγάλος"!

Πάγωσα. Δεν μπορούσε να είναι. Όχι, δε γινόταν!

Ν: Zayn, τι πλάκα είναι αυτή που κάνεις? Δεν είναι καθόλου αστεία!

Ζ: Χαχαχα! Νομίζεις?! Και όμως δεν είναι. Είναι η αλήθεια. Εγώ είμαι ο πιο φρικτός σου εφιάλτης!
Το γλυκό του χαμόγελο είχε αντικατασταθεί από εκδικητικα χαρακτηριστικά.

Ζ: Τι με κοιτάς σαν καθυστερημενο?! Τουλάχιστον, μην με κάνεις να χάσω κάθε ιδέα που είχα για σένα.

Ν: Zayn... Za- δεν μπορεί... Τι πλάκα είναι αυτή που κάνεις? Σταμάτα! Φοβάμαι! Εντάξει, το καταλαβαίνω ότι πληγώθηκες αλλά-

Ζ: Πληγώθηκα?! Χαχαχα, κουκλίτσα μου δεν έχεις ιδέα ποιος είμαι. Σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με ένα βλαμμένο όπως εσύ. Στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ποια νομίζεις ότι είσαι?!

Τα είχα χάσει. Πώς γίνεται να μην το είχα καταλάβει?

Ξαφνικά, όλα τα κομμάτια της ιστορίας έμπαιναν στη θέση τους.Κάποια πράγματα από την αρχή δεν μου άρεζαν στον Zayn όμως αρνουμουν πεισματικά να τα δώσω σημασία. Τα σκοτεινά του βλέμματα, το χαμόγελο του που νόμιζα ότι ήταν αληθινό αλλά μόνο όταν είδα τον Harry να χαμογελάει συνειδητοποίησα ότι κάποιον είχα δει να το προσποιείται, η αδιάφορη έκφραση που πήρε όταν του ζήτησα χρόνο για να το σκεφτώ και που αδυνατούσα να εξηγήσω.

Όλα πλέον έμπαιναν στη θέση τους.

Ζ: Ποια νομίζεις ότι είσαι?! Ποια νομίζεις ότι είσαι, Ναταλία?!

Τα χέρια του είχαν παγιδεύσει τους ώμους μου και τους ταρακουνούσαν.

Ν: Άσε με! Φύγε!

Ζ: Χαχαχα, καλό! Κανείς δε θα φύγει. Θα κάτσεις εδώ!

Το κουδούνι ξαναχτύπησε.

Ποιος να ήταν αυτή τη φορά? Λες να ήταν ο Harry?

Ν: Φύγε! Ο Harry θα έχει έρθει σίγουρα!

Ζ: Ο Harry?! Χαχαχα, ειλικρινά στο λέω, τόσο πολύ είχα καιρό να γελάσω. Ο Niall είναι!

Ο Zayn άνοιξε την πόρτα.

Και τότε μπήκε ο πιο απρόσμενος άνθρωπος. Ο ξανθός! Αυτός που μου παρουσιαζοταν ως "μεγάλος" τόσο καιρό!

Ni: Γειά σου, Ναταλία. Τι κάνεις?

Ν: Εσύ?! Εσύ... Ήσουν αυτός που μου παρουσιαζοταν ως "μεγάλος".