Guardian Angel

Παρτ 46

Το επόμενο πρωί όλα φαίνονταν πιο φωτεινά. Σάββατο. 3 Οκτωβρίου.
Και αν σκεφτόταν κανείς τα τελευταία γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας θα νόμιζε ότι είχε περάσει μήνας.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου. Έπρεπε να περάσω από το νοσοκομείο να δω πως ήταν η μάνα μου.

Άνοιξα τις κουρτίνες και το εκτυφλωτικό φως του ήλιου διείσδυσε στο δωμάτιό μου. Έκλεισα τα μάτια μου. Για λίγο απλά κάθισα εκεί λαμβάνοντας την ζεστασιά του φθινοπωρινού ηλίου.

Αχ, Ναταλία, πρέπει να συγκεντρωθείς. Έχεις μια εκδίκηση να ετοιμάσεις.

Ξαφνικά, ο ουρανός συννεφιασε και οι ζεστές ακτίνες κρυφτηκαν αφήνοντας την καρδιά μου για άλλη μια φορά παγωμένη και άδεια.

Ντύθηκα, έφαγα πρωινό και βουρτσισα τα δόντια μου. Έπειτα, πήρα τηλέφωνο τον...

Ποιον να έπαιρνα? Ήμουν μόνη. Τους είχα διώξει όλους μακριά μου...

Ίσως, να έπαιρνα τον μόνο άνθρωπο που με ενθάρρυνε και με βοήθησε σε εκείνη την δύσκολη στιγμή, σε αυτόν που πραγματικά πίστευα... Τον Liam.

Σχημάτισα τον αριθμό του. Το σήκωσε.

Li: Ναταλία, εσύ?

Ν: Ναι, Liam, εγώ είμαι. Μπορείς να έρθεις από το σπίτι? Θέλω να μιλήσουμε...

Li: Ναι, φυσικά. Θα είμαι εκεί σε μισή ώρα. Τα λέμε.

Έκλεισα το τηλέφωνο και περίμενα. Καθόμουν ακίνητη για μισή ώρα κάνοντας απολύτως τίποτα απλά περιμένοντας τον.

Και ήρθε. Χτύπησε το κουδούνι... Του άνοιξα.

Li: Γειά σου, Ναταλία. Είσαι καλά?

Ν: Ναι... Ας πούμε. Πέρασε μέσα..Κάτσε.

Καθίσαμε και οι δύο στον καναπέ σε μια σχετική απόσταση.

Li: Λοιπόν?

Ν: Ο Harry δε θα με βοηθήσει.

Li: Τι εννοείς?

Ν: Θέλω να εκδικηθώ και ξέρω πολύ καλά ότι ο Harry δε θα με αφήσει να εμπλακώ.

Li: Θα έχει τους λόγους του, είμαι σίγουρος.

Ν: Εγώ, όμως, θέλω να εμπλακώ. Θέλω να τον δω να πληγωνεται όπως πληγώθηκα εγώ.

Li: Σε καταλαβαίνω. Παρόλα αυτά, πρέπει να ξέρεις ότι είναι επικίνδυνο. Ο Zayn είναι πολλά περισσότερα από αυτά που φαίνεται. Ο Harry έχει δίκιο να σε αφήνει απέξω.