Adopted by Zayn Malik

Slecht gesprek

Pov Scarlet

Ik schrik wakker. Shit! Weer die nachtmerrie ik merk dat ik tril en besluit om onder wat te gaan drinken aangezien op de badkamer geen glas staat. Ik sluip naar beneden en vul zo zachtjes mogelijk een glas water. Ik drink het op en het trillen is al een beetje minder geworden. Ik voel een hand op mijn schouder en draai me verschrikt om. "Rustig maar. Ik ben het" zegt pap en ik knik opgelucht. "Heb ik je wakker gemaakt?" Vraag ik. "Ik hoorde je gillen en toen ik op je kamer ging kijken was je er niet dus ik dacht dat je hier was" zegt pap en ik knik. "Sorry" zeg ik. "Geeft niet. Weet je dat je die nachtmerrie steeds om dezelfde tijd krijgt?" Vraagt pap en ik schud verbaasd mijn hoofd. "Nee daar heb ik eigenlijk niet op gelet" zeg ik. Ik zucht en laat mijn hoofd een beetje naar beneden hangen. "Hey wat is er?" Vraagt pap. "Ik ben er klaar mee pap. Ik wil die nachtmerrie niet meer. Het is gewoon moeilijk voor me" zeg ik. "Kom. We gaan slapen en we praten hier morgen verder over. Kom maar even bij mij liggen. Ik weet dat je nu niet meer kan slapen zonder iemand." Zeg pap en ik knik. "En Perrie dan?" Vraag ik. "Die vind het goed. Ik had het net aan haar gevraagd" zegt pap en ik knik. "Bedankt" zeg ik. "Geen probleem". Ik loop achter pap aan naar boven en ga langs hem in bed liggen. Ik kruip dicht tegen hem aan en luister naar zijn hartslag. Daar word ik altijd rustig van. Al snel worden mijn oogleden zwaar en val ik in slaap.

Langzaam word ik wakker. Ik kijk op de klok. 11 uur. Ik draai me om en zie dat pap en mam ook al wakker zijn. "Goeiemorgen" zeg ik. "Goeiemorgen" zeggen ze allebei terug. Er valt een stilte die onaangenaam is. Niemand weet iets te zeggen. "Scarlet?" Zegt pap na een tijdje en ik knik. "Wil je er over praten?" Vraagt pap en ik haal mijn schouders op. "Ik ben er gewoon klaar mee. Ik wil die nachtmerrie niet meer. Ik wil niet zien hoe mijn eigen vader naar beneden valt en al zijn ledematen in rare standen heeft zitten. Het doet me zo veel pijn." Zucht ik. En pap pakt mijn handen. "Ik weet het. Ik kan iemand regelen waar je mee kan praten" zucht pap. "Ik weet niet of ik dat wel wil pap. Dan kan ik dit verhaal nog honderd keer vertellen." Zeg ik. "Dat is ook de bedoeling. Ze proberen het dan zo weg te krijgen" zegt pap en ik knik. "Maar wat als het niet helpt?" Vraag ik. "Dan stoppen we er meteen mee. Dat beloof ik" zegt pap en ik knik. "Oké dan" zeg ik en pap en mam knikken.

Na het eten zitten we op de bank tv te kijken. "Ik ga wel even bellen" zegt pap en ik knik. Al snel komt pap terug. "Er komt vanmiddag een mevrouw." Zegt pap en ik knik. "Oh en Scarlet ik moet je nog wat vertellen" zegt pap en ik knik. "We gaan volgende week op Tour" zegt pap en ik kijk hem vol ongeloof aan. "ECHT?!" Roep ik en pap knikt. "Super vet!" Zeg ik en pap grinnikt. "Waar gaan we als eerste naar toe?" Vraag ik. "Nederland. Amsterdam om precies te zijn." Zegt pap en mijn ogen worden groot. "Daar wilde ik altijd al naartoe." Zeg ik en mam grinnikt. "Mam ga jij ook mee?" Vraag ik. "Nee sorry. Ik kan niet mee in verband met Little Mix. Maar ik kom zo vaak als maar kan" zegt mam en ik knik. "Dat hoop ik" zeg ik. De bel gaat en pap maakt open. Niet veel later staat de vrouw die me komt helpen met mijn nachtmerrie in de woonkamer. Ik geef haar een hand en we gaan aan de keukentafel zitten. "Wat is je naam?" "Scarlet". "Oké Scarlet. Waar moet ik je mee helpen?" "Nou ik heb sinds het overlijden van mijn vader last van nachtmerries. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd door van een flat af te springen en dat zie ik dan in mijn nachtmerrie" "ach meisje toch. Hoe oud ben je?" "Ik ben 17". "Zijn je laatste momenten met je vader leuk?" "Nee" "waarom niet?" "Toen ik op een maandag terug kwam van school, was mijn vader dronken thuis. Hij was nooit dronken, en dronk überhaupt niet. Hij zei dat ik loog over dat ik uit school kwam en toen sloeg hij me" zeg ik. "Dit is wel even genoeg voor vandaag. Laat je vader even bellen voor de volgende afspraak" zegt de vrouw nog en de vrouw verlaat dan het huis. Ik ga langs pap op de bank zitten en hij legt zijn hand op mijn bovenbeen. "Je hebt het goed gedaan" zegt pap en ik knik. Mijn ogen stromen langzaam vol met tranen. De tranen die ik net al die tijd in heb moeten houden komen er nu allemaal uit. Pap trekt me in een knuffel en ik leg mijn hoofd tegen zijn borst. Mam draait rustgevende rondjes over mijn rug en na een tijdje ben ik rustig. "Het spijt me" zeg ik en pap kijkt me onbegrijpend aan. "Voor het huilen" zeg ik en hij schudt zijn hoofd. "Het geeft niet. Het is goed. Weet je wat ik op zo'n moment altijd doe?"  Vraagt pap en ik schudt mijn hoofd. Hij gebaart dat ik mee moet komen en we lopen naar de zolder. We lopen naar een deur met een slot op en pap haalt het slot er af. We stappen naar binnen en pap doet het licht aan. Het is een kamer met allemaal graffiti. "Wow heb jij dit gemaakt?" Vraag ik en pap knikt. "Wil je ook zo'n kamer?" Vraagt pap en ik knik blij. "Dat lijkt me echt vet. Maar pap doe je dat altijd op zo'n momenten?" Vraag ik. "Ja of gewoon als ik er zin in heb. Maar dan krijg jij de kamer hier langs" zegt pap en ik knik blij. "Bedankt" zeg ik. "Geen probleem. Ik weet dat je het nodig hebt en ik doe alles voor je" zegt pap en ik geef hem een knuffel. "Alsnog bedankt" zeg ik. "Graag gedaan"