Pov Scarlet
De afgelopen dagen verliepen gespannen. Vandaag is de laatste dag van de Tour en dus het laatste concert en dus ook de laatste dag dat pap een lid van de band zal zijn. De fans weten het en onze twitter accounts lopen vol. We zitten in het hotel en over 10 minuten worden we opgehaald door een busje dat ons naar het stadion brengt waar we vanavond optreden. Er word niet veel gezegd. Iedereen voelt de spanning die er ligt. De enigste die veel met pap gepraat heeft ben ik. De rest heeft ook wel met hem gepraat alleen ze wisten niet echt wat ze moesten zeggen. Pap voelt zich daarbij nogal ongemakkelijk en ik ook een beetje. We zitten op de kamer van mij en Niall te wachten en iedereen staart gewoon wat in het rond. "Jongens, dit moet echt stoppen. We gaan dadelijk echt niet goed zingen als we zo doorgaan!" Zeg ik en iedereen knikt instemmend. "Groepsknuffel" roept Niall en binnen een paar seconde staan we met z'n alle in een knuffel. Als we elkaar loslaten word de kamer al snel gevuld met onze stemmen en praat iedereen hardop wat een nogal vreemd effect geeft vergeleken net. Ik glimlach als ik zie dat iedereen gewoon weer met elkaar praat. Harry komt langs me zitten en glimlacht naar me. "Goed gedaan! Ik denk inderdaad ook niet dat we straks goed zouden zingen als we nu amper met elkaar zouden kunnen praten" zegt Harry en ik glimlach. "Bedankt" zeg ik en Harry grinnikt. Er word op de deur geklopt en we pakken allemaal onze koffers vast en openen de deur. We stappen met z'n alle in de lift en Harry lijkt het niet echt prettig te vinden dus ik kijk hem geruststellend aan waardoor hij voorzichtig naar me glimlacht. Als we beneden zijn stappen we uit de lift en lopen naar het busje. We leggen onze bagage erin zodat we die straks meteen mee kunnen nemen naar het vliegveld als we klaar zijn met ons concert. We hoeven niet heel lang te rijden naar het stadion dus al snel stappen we uit. Als we binnenkomen geven we Lou en Lottie een knuffel. We moeten zo naar de soundcheck dus we besluiten om net zoals altijd iets raars te doen. Liam verlaat even de ruimte en Louis komt naar me toegelopen. "Kom we pakken die grote bak met lolly's en als Liam binnenkomt bekogelen we hem" zegt Louis met een grijns en ik knik. We pakken de bak en roepen Liam terug. Na een paar minuten vliegt de deur open en beginnen we met gooien. De deur sluit ook al snel weer en na een paar seconden gaat de deur weer open waarna ik en Louis elkaar met een grijns aankijken. We kijken naar de deur en kijken geschrokken naar wie er in de deuropening staat. In de deuropening staat Simon ons met grote ogen aan te kijken en ik kan niet goed plaatsen of dat van woede is of van schrik. "Wat moest dat voorstellen?" Vraagt Simon met stemverheffing en ik en Louis kijken elkaar met grote ogen aan. De rest die in de ruimte is kijkt ons ook met grote ogen aan en probeert hun lach voor zich te houden. Dat is voor Harry nogal moeilijk met zijn kuiltjes. "Uh we dachten dat je Liam was" zeg ik dan maar en Louis knikt instemmend, bijtend op zijn lip om zijn grijns voor zich te houden. Liam die nu ook de ruimte binnenkomt kijkt ons vreemd aan. "Oh god niet alweer" zucht Liam en Niall grinnikt.
We zijn halverwege het concert en ik zit langs pap. De fans hebben lieve borden gemaakt, en een paar roepen er vervelende dingen maar ik heb pap gezegd er zo min mogelijk op te letten. Over Again is net afgelopen en er rollen een paar tranen over pap zijn wangen waardoor ik hem in een knuffel trek en hij knuffelt me stevig terug, hij heeft me nodig nu. De fans beginnen te gillen en langzaam laat ik pap los. "Vroeg of laat zullen ze het allemaal begrijpen" zeg ik tegen pap en hij knikt dankbaar. Het volgende liedje begint te spelen en ik kijk door de menigte, op zoek naar een bekend gezicht, die ik zelden vind. Ik zit het grootste gedeelte van het concert aangezien het nogal zwaar is met zo'n buik.
Het laatste liedje is gespeeld en er rollen tranen over pap zijn wangen. We bedanken de fans en gaan dan met z'n alle bij elkaar staan. We buigen een paar keer en lopen dan backstage. Ik trek pap weer in een knuffel en wrijf rustig over zijn rug. "Maak je geen zorgen, het komt goed. Je doet wat het beste voor jezelf is en daar zouden anderen wat van kunnen leren" zeg ik en pap glimlacht. "Bedankt" zegt pap en ik glimlach. Iedereen geeft pap een stevige knuffel, ook Lottie, Lou en Simon natuurlijk en we wensen hem geluk verder. We lopen naar het busje dat ons naar het vliegveld zal brengen en vanaf daar zal pap zijn eigen weg gaan en dan zullen wij waarschijnlijk naar het gezamenlijke huis gaan of naar ons eigen huis, wat voor mij en Niall de beste optie is omdat ik bijna moet bevallen. We stappen in het busje en rijden naar het vliegveld. Eenmaal bij het vliegveld aangekomen pakken we allemaal onze bagage en lopen naar het privégedeelte. We nemen afscheid van pap, wat moeilijker is als gedacht. Iedereen heeft tranen in z'n ogen en we geven pap allemaal een stevige knuffel. "Ik zal je missen pap" zeg ik als ik aan de beurt ben met pap een knuffel te geven en er rollen een paar tranen over mijn wangen. "Ik zal jou ook missen baby pinguïn" zegt pap en ook bij hem rollen tranen over zijn wangen. Ik trek pap nog steviger in een knuffel en ik leg mijn hoofd op zijn borst. "Je kan me altijd bellen als er iets is. Dag en nacht, en ik zal er zijn als je bent bevallen" zegt pap en ik knik dankbaar. Ik laat pap los en ik geef hem een kus op zijn wang en hij doet hetzelfde bij mij. Pap geeft de rest van wie hij nog geen afscheid heeft genomen ook een knuffel en pakt dan zijn bagage op. Hij loopt naar het vliegtuig dat voor hem klaarstond en onderweg draait hij nog een keer om en zwaait nog. We zwaaien terug en dan loopt pap verder. "We gaan allemaal naar Londen toch?" Vraag ik en iedereen knikt. "Ja dan zijn we in ieder geval in de buurt als je moet bevallen" zegt Harry en ik knik. We lopen naar ons vliegtuig en stappen in. Op naar een lange vliegreis naar huis. Ik veeg de tranen weg en ga zitten langs Niall. "Ga maar slapen baby" zegt Niall en ik knik. "Goodnight" zeg ik en Niall knikt. "Goodnight" zegt Niall en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Niall slaat zijn armen om me heen en al snel val ik in slaap.
JE LEEST
Adopted by Zayn Malik
FanfictionOpgroeien zonder moeder, uit huis gehaald worden bij je vader en vervolgens in een tehuis worden gezet en dan geadopteerd worden door een wild vreemde die eigenlijk heel beroemd is. Het overkomt de 17-jarige Scarlet. Kan ze omgaan met de vervelende...