MARRIED TO A MAFIA BOSS(Book 2)

Chapter 23

PREMIER'S POV

"Get off me." Mahinahong sabi ko sa taong humawak sakin. I didn't panic kase alam kong kaya ko sila.

"Acting like your dad huh?" Sabi ng isang intsik na kasamahan ata ng may hawak sakin.

I smirked. "Chua right?" Halata ang pagkabigla sa kanya pero agad din namang nagbago ang expression niya.

"Anak ka nga ng tatay mo." Should I be flattered with what he stated?

"What do you need?" Maangas na tanong ko.

Bago pa man niya ko masagot ay tumunog na ng cellphone niya.

"Queen." Bungad niya sa telepono.

Queen? Who could that be?

"Yes. Kasama na namin siya ngayon. Didiretso na kami sa hide-out."

So yung queen yung nag-utos nito sa kanya. Mukhang tama nga si daddy. Babae ang leader ng grupong nagpapapatay samin.

"Ikaw lang naman ang walang bilib sa kakahayan ko e." Tumasa siya ng bahagya. "Yes sure. I'll see you later then." Tinapos na niya ang tawag.

Ngiting-ngiti pa niyang itinago ang phone niya sa bulsa.

"You act like a teenager who just received a message from his long time crush. Stop being a fool man." Maangas na sabi ko pero nginisihan niya lang ako. "Hindi pa ba tayo aalis?" Bored na tanong ko. I need to keep calm. Alam kong sila ang may pakana ng lahat kung bakit isa-isang nawawala ang bumubuo sa Dawson. Paniguradong dinala din sila sa sinasabi niyang hide-out kaya kapag dinala niya ko dun, maililigtas ko na din sila.

Halata ang pagka-amuse sa mukha niya. "Sa lahat naman ng kikidnapin, ikaw pa talaga tong nag-aapura ha? Patience is a virtue young man."

"Stop with the lecture old man."

"You really impress me huh? Nagmana ka nga talaga sa tatay mo."

"Of course. Alangan naman sayo diba?" Pambabara ko.

Imbis na patulan ako, pinakapa niya sa mga tauhan niya yung cellphone ko. "We need to inform your father that we will borrow you for a while." Humarap siya sa tauhan na nakakuha ng phone ko. "Dial his number and tell him that his son is with us."

Akmang hinahanap pa lang niya ang number ni daddy sa contacts ko ng may biglang nagsalita.

"No need to contact me." Halos sabay-sabay kaming napalingon sa nagsalita. When I saw him standing there at nagpapaulan na ng bala, sinuntok ko na agad yung may hawak sakin. I gave him a punch that he will never forget.

"Dad." Lumapit ako sa kanya na may hawak ng baril but he just gave me a death glare. "Dad are you mad?" Tanong ko habang nakikipagpalitan ng putok ng baril sa kalaban.

"I did not know you are this hard-headed Premier." Hindi nga pala niya alam na sumunod ako sa kanya.

"Dad I just to help-"

"Do you think you're helping me right now? You're putting your life in danger!" He's really mad and sa totoo lang natatakot ako.

"I'm sorry dad. It's just that-"

"KNEEL!" Agad naman akong sumunod at tinakpan ang ulo ko. Sunod-sunod kase ang pagbagsak ng basyo ng bala galing sa baril ni daddy.

Matapos ang ilang minuto ay wala ka ng maririnig na kahit na anong ingay. Ibig sabihin ay wala na ang mga kalaban.

Tumayo na ko mula sa pagkakaluhod at hinarap ang mga death glares na ibinibigay sakin ni daddy.

"Dad-"

"You shut up." Di na ko kumibo. "If you really want to help me, you should have stayed at home and look after them." I gave him a look with full of guilt.

Naglakad na siya palayo. At siyempre sumunod na ko sa kanya. Alam kong lalong magagalit si daddy kapag tumunganga pa ko dito.

***

"FVCKING SHIT/ HOLY CRAP!" Sabay na sabi namin ni daddy but he gave me a death glare.

"I never thought you to curse."

"But you just said fvck-"

"It's because I'm older than you!"

"Why dad? Is there a law that people who age 18 years old and above are free to curse?" Pangangatwiran ko.

"PREMIER. HOMME. DAWSON." Okay. Sorry.

Nang tumakbo si daddy palabas ng sasakyan ay agad ko siyang sinundan. Nakakita kami ng mga bangkay na nagkalat.

"D-dad I'm sorry.." Tanging nasabi ko pero wala akong nakuhang sagot mula sa kanya.

Nilapitan namin yung mga bangkay at dun ko nakita na same sila ng damit na nakalaban namin kanina. Ibig sabihin ito yung grupong kinabibilangan ni Chua.

Sinundan ko si daddy na agad tumakbo sa loob.

"KEISHA!" She shouted. "WIFEY! WHERE THE FVCKING HELL ARE YOU?!"But no one answered.

Mas maraming bangkay pa ang nakita namin sa loob ng bahay.

"You're too brave wifey." Biglang nasabi ni daddy habang sinusuri ang buong kabahayan."Too brave."

Yes. My mom is too brave. Halatang nakipaglaban muna siya sa kanila bago sila nakuha. Binawasan niya muna ang mga kalaban namin.

"Premier." Napatingin ako kay daddy ng magsalita ito. He used his cold voice. "Get ready. We have a fight to win." Sabi niya tsaka dumiretso sa opisina niya. I bet he's going to get our weapons.

Kinasa ko ang baril ko. "Time for our sweetest revenge."

***

Sorry! Late update. Tinatapos ko pa kase yung sa isang story ko. Pero at least hindi naman kayo super tagal naghintay diba? :) Enjoy reading! :)