Why Can't It Be? (Bachelorette Series 5)

Prologue

Prologue

"Oo nandito na ako sa hospital, huwag kang mag-alala." Saad niya kay Ianna na kausap sa phone.

"Oo na, alam ko namang late na ako ng bongga, wag mo ng ipagduldulan." Bakit ba puno ng sasakyan ang parking lot? Peak season ba to ng mga na-o-ospital?

Wait, may peak season ba ang na-o-ospital?

She thought to herself. Marahan siyang napailing, may kausap na siya't lahat-lahat, nagagawa pa niyang kausapin ang sarili. She and her weird self.

"Naghahanap lang ako ng parking space okay?" Baling niya kay Ianna na tinatarayan na siya sa phone. Alam naman niyang super late na siya eh at na nandoon na ang lahat ng mga kaibigan nila para dalawin si Leian at si baby Nathan. Agad niyang pinatayan ang nagtataray paring si Ianna nang makahanap ng space.

"Finally!" She sighed then stop the car to check herself in the mirror. Bahagya niyang inayos ang bangs ng kulay blonde niyang wig, medyo nagmadali siyang pumunta dito sa hospital kaya naman hindi na siya nakapag-cosplay pa. So she settled with her frizzy blonde wig, cat-eye make up at off-shoulder top na pinares niya sa lolita dress inspired na skirt. Balak sana niyang magcosplay ng isang anime character kaso kinulang na siya sa oras. Next time.

When she's satisfied with her look she slid out of her Lexus and entered the hospital. Sa lobby pa lang ay ang dami ng napapatingin at napapalingon sa kanya. Well what can she say? Bukod sa agaw eksena ang wig niya at suot, madami ding napupukaw na atensyon ang kaputihan niya. She's as white as paper and mind you, it's natural. She got it from her mom's genes. Hindi kagaya ng iba na todo sa paggamit ng kung anu-ano, no offense meant.

"Good morning!" She beamed full of energy at the nurse in the information area. "I'm here to visit my friend, Leian Montejo she just gave birth. Can I know her room number?" She smiled widely.

Napatanga ang nurse sa kanya habang pinagmamasdan siya mula ulo hanggang paa. She just kept her wide smile. Masayahin siyang tao eh. Tsaka tanggap na niya ang pagiging laging agaw eksena ng mga get up niya.

"Uh... she's in room 309." Saad nito habang tumitingon sa computer monitor nito.

"Thank you!" Energetic niyang sabi at muling matamis na nginitian ito bago tuluyang tinungo ang elevator.

"301... 302... malapit na ako." Pagkausap niya sa sarili habang iniisa isang dinadaanan ang mga private room.
Pinasadahan niya ng kamay ang medyo frizzy niyang wig habang nililinga ang mga room number.

"Chikusho!"

She uttered loudly when she collided with something hard. Kelan pa siya napunta sa pader? Inayos niya ang sarili bago tumingin sa nabangga niya. Her eyes went wide as she gaze at the sight infront of her.

Shit. Ang gwapo niya!

She scanned him from head to toe. He has a white coat on so she assumed that he's a doctor.

Ang gwapo niya para sa isang doctor. My goodness!

He cleared his throat and she look at him dreamily.

"Look where you're heading miss."

My gulay! His oh so deep emotionless voice is just, ugh!

"I'm sorry." She bowed her head a little. What can she say? She's a Japanese at heart. Dakila siyang otaku kaya mahilig siya sa cosplay.

He just looked at her with a deadpan expression before he walk past her.

"Did. That. Just. Happened?" She asked herself in a whisper. Hindi niya maiwasang impit na tumili at bahagyang tumalon-talon. "Omg! Omg! Omg talaga." She fanned herself using her hands as she paced in the hospital's hallway.