20 letters to Niall

Letter Three

Als we de volgende dag in Spanje zijn aangekomen, is er al een brief van Jess. Hoe weet ze toch steeds waar we zijn? Dit keer delen we een kamer met zijn allen. "Ga je mee voetballen?", vraag Harry aan mij. "Nee, gaan jullie maar. Ik ga uitrusten," gebruik ik als smoes. Liam kijkt me vragend aan. "Is alles wel goed?", vraagt hij. "Ja, het gaat prima, maak je geen zorgen over mij. Ik kom zo, goed?" De jongens halen hun schouders op en lopen weg, behalve Zayn. "Als er iets is kan je het altijd vertellen, dat weet je toch?", zegt hij. Ik knik en ook hij loopt de kamer uit.

Dear Niall,

Na regen komt zonneschijn, zeggen ze toch? Nou, om precies te zijn regent het al twee jaar en er is nog geen zonnestraaltje zichtbaar geweest. Metaforisch gezien dan.

Het is vandaag al twee jaar geleden, kan je dat geloven? Twee jaar geleden vond ik haar. Twee jaar geleden ging ze dood.

Twee jaar, dat is 730 dagen en 17520 uur geleden. Zevenhonderddertig dagen geleden. Het voelt als gisteren.

Ik kan gewoon nog steeds niet geloven dat ze weg is. Elke avond zit ik op mijn kamer en praat met haar. Ze was eigenlijk mijn dagboek, totdat ik deze brieven ging schrijven. Ik praat nog steeds met haar, maar op de een of andere manier voelt het anders.

Ik wou dat ze nog kon antwoorden, Niall. Al was het maar een zin, wat mij betreft een woord. Ik wou dat ik nog voor een keer haar stem kon horen... Maar dat kan niet meer. En dat is mijn schuld.

Ik kan het niet, Niall. Sorry.

Ik hou van je.

Liefs, Jess. ♥

 

Ik staar een paar seconden naar de brief. In het midden van de brief wordt haar handschrift heel trillerig, waarschijnlijk omdat ze begon te huilen. Ik vraag me af wat er gebeurd is. Gaat dit over Sophie? Zo ja, wie is Sophie?

Ik lees de brief nog een keer door en raak in paniek. Wat bedoelde ze met ik kan het niet? Kan ze niet door schrijven, of is er iets ergers aan de hand? Ik moet haar vinden, wat er ook gebeurd. Er zijn alleen meerdere problemen: ik weet niet wie ze is. Ik weet niet waar ze woont of waar ze vandaan komt. Ik weet niets over haar. En toch weet ik dat ik haar moet vinden.

Ik hoor buiten iemand schreeuwen. Het is overduidelijk Louis, die gescoord heeft. Zal ik het ze vertellen? Nee. Deze brieven zijn voor mij bestemd en voor niemand anders.

Ik loop naar buiten. "Niall!", zegt Zayn. "Ik umm.. Ik ben wel scheids," zeg ik. Ze spelen nu twee tegen twee en als ik meedoe zou het niet eerlijk zijn. "Vraag of iemand mee doet. Geen idee, Paul ofzo," zegt Liam. Ik schudt mijn hoofd. "Die is druk." "We wisselen wel gewoon," zegt Zayn en loopt het veld uit. Nu is het Harry en ik tegen Louis en Liam. 

"GOOOOOOAAAAAALLLLL!", roept Louis voor de derde keer. "Dit is niet eerlijk! Jij bent veel beter dan wij!", zegt Harry. "Dus? Jij bent langer." "Dat telt niet," verdedig ik Harry. "Wij zijn gewoon een te goed team, geef maar toe," zegt Liam. Ik schud mijn hoofd. "Ik vind dat wij Zayn erbij mogen, dan is het eerlijk verdeeld." "Goed, goed. We winnen toch wel."

__________________________

5 votes voor een nieuw hoofdstuk? :)