20 letters to Niall

Letter Twenty

Dit is wel een update, maar ik wil eerst even iedereen bedanken voor alle leuke reacties die ik op dit verhaal krijg, ze maken me allemaal zo blij! Maar dan nu het een na laatste hoofdstuk :)

_____________________

De volgende dag begint rustig. De jongens en ik slapen uit tot ongeveer twaalf uur. Gisteravond was ons nog verteld dat we nog een dag hier blijven omdat er iets mis is gegaan met de beveiligers die de andere beveiligers zouden aflossen. Het maakt ons allemaal niet zo veel meer uit. Zelfs Louis heeft zich erbij neergelegd. Hij kan toch niet naar zijn zusje, omdat Grace bang is dat hij haar eetpatroon negatief zou beïnvloeden.

Grace. Het is ongelooflijk. Er zijn zo veel psychiaters in dit land en dan nog krijgen Jess en Lottie dezelfde. Dat kan bijna geen toeval meer zijn, toch?

"Grace mag niets vertellen over haar andere cliënten, zei ze net," zegt Louis tegen mij. We liggen allemaal een beetje te niksen op onze iPhones. Ik kijk op. Louis heeft haar blijkbaar net gebeld.

"Snap ik," antwoord ik. "Maar weet je wel in welk ziekenhuis ze is?" Louis houdt een papiertje omhoog met een naam erop. "Hier. Het is niet heel ver van het centrum van Londen." Ik glimlach naar hem en steek mijn duim op. Hij zou eens moeten weten hoe dankbaar ik ben.

"Waarom verrassen we onze fans niet? Laten we de hele middag rondlopen in het centrum. Handtekeningen uitdelen, foto's maken," stelt Liam voor. Harry haalt zijn schouders op. "Denk je niet dat dat levensgevaarlijk wordt? Je weet hoe sommigen zijn." Zayn knikt. "Mee eens. Ik wil dat wat in Londen gebeurde niet nog eens meemaken."

In Londen waren we ook de straat op gegaan, ongeveer twee maanden geleden. Dat was de grootste fout die we hadden kunnen maken. Er kwam een te grote menigte en het werd gevaarlijk. Iedereen drukte elkaar plat, waardoor wij ook helemaal vast kwamen te zitten. Zelfs onze beveiligers konden niet bij ons komen, ze hebben de politie moeten bellen om ons te bevrijden.

"Als we gewoon zorgen dat we er op tijd vandoor gaan. Als we gewoon met de auto van iemand gaan, dan kunnen we instappen als het te druk wordt. Dan rijden we gewoon naar een ander deel van de stad," zegt Louis. Ik knik instemmend. "Lijkt me een goed plan. Ik vind het ook zo sneu om hier verborgen te blijven zitten."

"Klopt," geeft Harry toe. "Ik ga wel mee. Maar als het te gek wordt ben ik weg."

Harry had gelijk. Het ging ongeveer een half uur goed, maar nu zijn er echt te veel gillende fans om ons heen. We gaan naar een busje verderop, waar een van onze bodyguards in zit.

"Maar wat gaan we dan doen?", vraagt Liam als we in het busje zitten. "Geen idee. Ik denk niet dat we iets kunnen doen. Iedereen heeft ondertussen toch al door dat we hier nog zijn," zegt Zayn. "We kunnen voetballen," stelt Louis schouderophalend voor. Harry grinnikt. "Jij ook altijd met je voetbal. Kunnen we niet iets nieuws doen?" We halen onze schouders op.

We besluiten wat liedjes te schrijven in de tourbus. We liggen allemaal relaxt op onze bedden wat te improviseren.

Louis kijkt om de vijf minuten of hij nog een sms'je heeft over zijn zusje. Erg veel nieuws komt er niet.

Echt veel komt er qua songteksten niet uit ons. Waarschijnlijk omdat we allemaal uitgeput zijn van de afgelopen dagen.

"Wie gaat er mee naar het postkantoor?", vraag ik als we het schrijven opgegeven hebben. "Ik loop wel mee," antwoord Louis. Hij staat op en we lopen naar buiten. Het is ondertussen al best wel donker en we lopen in een vrij uitgestorven straat, dus we worden niet herkend.

"Je ziet eruit alsof je wel wat slaap kan

gebruiken," zegt Louis. Ik kijk hem aan. Alsof je wel wat slaap kan gebruiken? Als in, je ziet er niet uit? En bedankt.

"Klopt," besluit ik te antwoorden. Misschien heeft hij wel gelijk.

"Verwacht je slecht nieuws in de brief?"

Ik haal mijn schouders op.

"Misschien."

We lopen stilletjes het postkantoor in. Ze geven me een envelop. "Is het goed als ik hem hier openmaak?", vraag ik aan Louis. Hij knikt. We gaan buiten tegen de muur zitten. Ik maak de brief voorzichtig open. Zou er echt slecht nieuws in staan, of ben ik bang voor niets?

Londen, 28 september staat bovenin de brief. Dat was gisteren. [A/N: ik weet dat dit in het echt wat snel is, maar dit komt beter uit voor het verhaal].

Dear Niall,

Ik ga het opgeven. Ik ga mijn gevecht met mezelf en met de buitenwereld opgeven. Ik ga naar Sophie toe.

____________________

Nog één hoofdstuk te gaan! Wat gaat Niall doen? Zou hij haar kunnen redden?

15 votes voor het laatste hoofdstuk? ;)