20 letters to Niall

Letter Five

"Niall?", hoor ik iemand zeggen. Ik doe langzaam mijn ogen open en zie Zayn staan. "Sorry dat ik je wakker maak, maar er is weer een brief gekomen. Ik wist niet of ik je wakker moest maken.." Ik kijk hem dankbaar aan. "Je hoeft me niet wakker te maken hoor, zo lang je ze maar niet leest. Thanks anyway," zeg ik en pak de envelop uit zijn hand. "Je moet over een uur klaar zijn, we hebben een interview." "Oh ja, geen zorgen, ik denk niet dat ik zo lang bezig ben met lezen."



Dear Niall,

Wat als er geen leven is na de dood? Wat als er alleen maar een hel is, om iedereen te straffen? Iedereen heeft wel iets fout gedaan in zijn leven, toch? Ik weet het eigenlijk niet. Voor zo ver ik kan bedenken heb jij niets fout gedaan. En mijn buurjongetje niet, die doet geen vlieg kwaad. Letterlijk, hij vangt ze in een glaasje en laat ze buiten los. Hij zei ooit tegen mij "de vliegen hebben ons niets aangedaan, dus waarom zouden wij hen wel iets aan doen?". Ik heb daarna nooit meer een vlieg gedood.

Ik snap niets van deze wereld. Mijn buurjongetje was acht toen hij kanker kreeg en is niet veel later overleden. Het jongetje dat vliegen ving in een glas! Dat geloof je toch niet? Waarom nou juist hij? En mijn zusje, wat heeft zij verkeerd gedaan? Ik had dood moeten zijn. Ik had onder die vrachtwagen moeten komen, niet zij. Ik was te lui, zij niet. Alles is mijn schuld, Niall. Ik kan echt niet geloven dat ik nog besta.

Misschien is dat expres. Misschien besta ik alleen om me te laten lijden. Als dat zo is, dan heb ik er al lang genoeg van gehad. Ik wil niet zeggen dat ik zielig ben, totaal niet. Ik vind alleen dat ik het niet verdien om te leven, na alles wat ik heb gedaan.

Weetje, op dit soort momenten mis ik mijn zusje vooral. Ik vertelde alles aan haar, ze was de enige die me begreep. Alhoewel, ze was nog veel te jong om alles te begrijpen, maar ze luisterde en gaf me advies. Het advies was eigenlijk altijd "het komt wel goed, gewoon meer vrienden maken". Toen moest ik erom lachen, nu kan ik er eigenlijk alleen nog maar om huilen. Was het leven maar zo simpel.



Tot morgen, Niall. Ik hou van je.

Liefs, Jess ♥

P.S. Sorry dat dit zo kort is, maar ik moet weg. Ik weet niet of ik morgen weer schrijf, maar maak je geen zorgen. Ik kom snel terug :)



Ik schrik. Wat zou ze doen? Gaan ze gewoon ergens heen, of.. Ik wil er niet aan denken. Ze zegt dat ze terug komt. De tranen staan in mijn ogen. Ik wil haar zo graag ontmoeten, zo graag zeggen dat ik er voor haar ben, dat ze geweldig is, dat ze wel verdient om te leven.



Maar dat kan ik niet.



_____________________

5 votes en 2 comments voor een nieuw hoofdstuk? :)