20 letters to Niall

Letter Four

"Niall! Niall! Er is weer post van je geheime aanbidder!"

""Zeg nou gewoon wie het is!"

"Lees voor!"

Ik doe langzaam mijn ogen open. Er zitten vier jongens over me heen gebogen. Louis zit met een brief in zijn hand. "Hé, geef hier!", zeg ik en gris de envelop uit zijn handen. "Je hebt hem toch niet opengemaakt? Hebben jullie ooit van privacy gehoord?!" Duidelijk geschrokken gaan de jongens van mijn bed af. "Wow, rustig. We wisten niet dat het zo erg was," zegt Harry. "Het is gewoon te duidelijk dat het een geheime aanbidder is. Ik wed voor 100 euro," zegt Louis. Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen. "Weet je wat? Was het maar zo simpel," zeg ik en kijk naar het handschrift op de envelop. Thank God, het is van Jessica. Ze leeft nog.

Ik ga rechtop zitten en open de envelop. Als ik zeker weet dat niemand meekijkt, begin ik te lezen.

Dear Niall,

"Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end" zeggen ze. Ik geloof er niets van. Er zijn mensen wiens leven gewoon één grote hel is. Ik ben één van die mensen. Als het dan goed zou komen aan het eind, wanneer is dat dan? Misschien is het wel het moment vlak voordat je doodgaat. Dat je weet dat het niet lang meer duurt voordat je naar een betere plek gaat. Dat hopen we, tenminste.

Ze hadden het erover op school. Twee meisjes die achter mij zaten zeiden dat het gisteren twee jaar geleden was dat ik mijn zusje heb vermoord.

Ik lees de laatste zin nog een keer. Zusje? Was Sophie haar zusje? En heeft ze die wel echt vermoord, of denkt ze dat alleen?

Ze denken echt dat ik gek ben. Misschien ben ik dat ook wel, dat is het probleem. Vind jij mij gek, Niall? Misschien moet ik je het hele verhaal vertellen, maar ik denk niet dat ik dat kan. Ik heb nog nooit iemand verteld wat er gebeurd is. Ja, de politie, maar dat waren niet echt mijn woorden. Dat was meer mijn gesnik en de politie raden wat er gebeurd was tot ik ergens ja knikte. Ik heb het ook nooit opgeschreven. Het is twee jaar geleden, maar ik heb het nog steeds niet afgesloten. Is dat stom, denk je? Is het stom om nog steeds elke avond met iemand te praten die er al twee jaar niet meer is? Ik kan het gewoon niet loslaten. Als ik stop met praten, is dat een teken dat ik haar ga vergeten. Maar dat wil ik niet. Ik wil dat ze weet dat ik nog steeds spijt heb.

Oh ja, voordat ik het vergeet, ik zal even uitleggen hoe ik steeds weet waar je bent. Ik ben niet één of andere stalker (of misschien ook wel, dat is maar hoe je het wilt noemen) maar er zijn bepaalde 'update accounts' die het hotel tweeten. Ja, ik heb wel een computer, maar ik doe er eigenlijk weinig mee. Ik heb alleen twitter. Ook daar hoor ik niet echt bij de andere fans. Maar ja, ik heb nooit echt ergens bij gehoord.
Diana is trouwens echt perfect. Het is zo'n mooi liedje. Ze zeggen dat jij het geschreven hebt, maar wie het ook geschreven heeft, het heeft zo veel levens gered. De betekenis van het liedje is echt perfect.

Tot morgen, Niall. Ik hou van je.

Liefs,

Jess ♥

 

Ik kijk op van de brief en laat alles even tot me door dringen. Ik heb Diana inderdaad geschreven, maar ik geloof niet dat ik er echt levens mee gered hebt. Kan je levens redden met een liedje?

Ik zie dat Zayn en ik de enige zijn die nog binnen zijn. Hij zit wat naar zijn iPhone te staren op zijn bed, aan de andere kant van de kamer. "Weet je zeker dat alles wel goed gaat, Niall?", vraagt hij. Ik knik. "Met mij wel, maak je geen zorgen." "Het zijn geen liefdesbrieven, of wel?", vraagt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd. "Wil je me zeggen wat het dan wel zijn?" Ik schud opnieuw mijn hoofd. "Dat is nogal persoonlijk, sorry. Als ik het kon vertellen had ik het gedaan, echt." "Wat het ook zijn, ga alsjeblieft niet de hele dag depressief op deze kamer zitten. Ga je mee de stad in?" Ik knik blij en loop achter hem aan naar beneden.

__________________________

5 votes en 1 comment voor een nieuw hoofdstuk? :)