20 letters to Niall

Letter Fourteen

De volgende dag bestaat zoals gewoonlijk uit veel interviews en nog een uur handtekeningen uitdelen. We beginnen om elf uur in de ochtend met de handtekeningen, waar we gelukkig na twee uur alweer mee stoppen. Daarna hebben we een interview.

"Niall, als ik jou was zou ik maar niet weer zo'n stunt uithalen. Je hebt gezien wat ervan komt," zegt Alex. Ik rol met mijn ogen. "Dat was ik nou net van plan."

Zoals gewoonlijk is een van de eerste vragen wie van ons een vriendin heeft. Ik hou mijn mond dicht, zoals beloofd. De interviewster(ze zijn ook allemaal zo voorspelbaar) vraagt: "Twee dagen geleden vertelde je ons nog dat je iemand leuk vond. Iemand in een ziekenhuis, als ik me niet vergis?" Ik schud mijn hoofd. "Daar heb ik het gisteren al over gehad, maar ik zal het voor de duidelijkheid even herhalen. Ik heb te snel gesproken. Ik had eerst goed na moeten denken. Ik ken haar niet eens." De intverviewster kijkt teleurgesteld. Ze  had waarschijnlijk gehoopt op een nieuw rumoer, maar helaas.

Na dit interview hebben we er nog een, maar dan voor een tijdschrift. We beginnen met een fotoshoot. Daarna worden we geinterviewd, met opnieuw veel van de standaard vragen. Er wordt dit keer niet gevraagd over Jessica, maar dat komt waarschijnlijk doordat het nieuws zich snel over de wereld verspreidt heeft.

Om vier uur mogen we terug  naar het hotel. Iedereen ploft een beetje op zijn bed, scrollt wat over zijn tijdlijnen en zuchten afen toe. We hebben allemaal zin om naar huis te gaan.

"Nog zes dagen," zeg ik om ze hopelijk wat op te fleuren. "Dertien," antwoord Zayn zuchtend. Ik kijk hem vragend aan. "Amerika," zegt Harry. Oh. Dat is waar ook, we gaan nog een week naar Amerika. Fijn.

"Laten we iets leuks doen, in plaats van hier depressief te gaan zitten," stel ik voor, maar op hetzelfde moment wordt er op de deur geklopt. "Een brief voor Niall Horan," zegt de medewerker met een Duits accent. Ik pak de brief aan. "Bedankt."

Ik ga weer op mijn bed zitten en open de brief.

Dear Niall,

Ik zal je even geruststellen, dit keer  zal ik niet weer drie bladzijden vol schrijven over iets deprimerends. Ik moest het gewoon even kwijt.

Nu je weet over de dood van mijn zusje, hoop ik dat je me beter begrijpt. Misschien dacht je  wel 'wat een aansteller', maar ik hoop dat je nu weet  waarom ik me zo voel.

Ik lees de eerste vier zinnen nog eens door. De dood van haar zusje? Wat weet ik over de dood van haar zusje? Ik zoek de laatste brief en lees hem nog een keer door. Het gaat over haar kamer, over dat ze eindelijk gegeten heeft en over mij.

Dan realiseer ik me het. Gister heb ik geen brief gekregen. In die brief heeft  ze haar hele verhaal over Sophie's dood opgeschreven. En waar is de brief? Weg.

Ik hoop ook dat, als je al de moeite nam om mijn brieven te lezen, je door blijft lezen. Ik weet dat het moeilijk is nu je weet wat voor een mislukkeling ik ben, maar ik heb het uitgelegd. Je weet waarom Sophie dood is. Ik weet dat het mijn schuld is. "Het is het verleden, Jessica," zei mijn psychiater altijd. Ik heb haar twee keer gezien, maar je snapt het punt.

Sorry, ik had beloofd niets deprimerends op te schrijven.. Het is een gewoonte geworden, denk ik. Ik schrijf al mijn hele leven al mijn gedachten van me af. Doe jij dat ook, Niall? Als je heimwee hebt, of ergens boos om bent? Jij kan natuurlijk aan niet veel mensen vertellen wat er aan de hand is, het komt zo bij een journalist terecht.

Word je daar nooit moe van? Al die mensen die alles over je willen weten? Ik zou na een paar dagen al gek worden, denk ik. Soms heb ik het gevoel dat ik je al jaren ken, terwijl ik je niet eens in het echt gezien heb, laat staan met je gepraat. Jeetje, ik word weer  pessimistisch, of niet?

In ieder geval, als het goed is komt Spencer morgen :D Ze zei dat ze ernaar uitkeek om weer te  komen, maar - laat maar. Positief  blijven, Jessica. Volgens Grace is dat mijn slechtste eigenschap: ik bekijk dingen nooit van de goede kant. Ik bedenk altijd doemscenario's en ik ga van het ergste uit. Gelukkig weet ik dat ik niet de enige ben.

Love, Jess ♥

Ik vouw de brief op en schudt langzaam mijn hoofd. Waarom moet  ik nou net die brief niet krijgen? Volgens Jess is hij heel belangrijk om haar te begrijpen. Ik wil weten waarom ze zegt dat het haar schuld is dat Sophie dood is.

Het moet de  bedoeling geweest zijn dat ik het  niet gekregen heb, dat moet  haast wel. Het is wel heel erg toevallig. Zou dat het zijn? Zou Jess gelijk hebben? Zou ik haar haten, als ik de waarheid weet?

_____________________________________________________________________

7 Votes voor een nieuw hoofdstuk? ;)

Wat denken jullie, zal Niall Jess ooit vinden?