Yine aklıma düştün, kahretsin.
Kabuk bağlayan yaralar sızlamaya başladı.
Unuttum dedigim hiç bir şey unutulmamış.
En derin yerimde, pusuya yatmış acılar.
Yine aklıma düştün kahretsin.
Gidişin kıyametim olmuştu,
Kör kurşunları kalbime dizmiştin,,
Elveda dediğin gün , ayakta ölmüştüm
Yine aklıma düştün, kahretsin.
Gökyüzü yıkılmıştı, hayatımın üstüne.
Dağlar yıkılmıştı ben altında kalmıştım.
Kıyamet kopmustu gönlümün şehrinde.
Yine aklıma düştün, kahretsin. ..
Çok yorgun, herkese küskün kalbim,
Bir kez daha kaldiramam gücüm yok.
Git gelme aklıma, başka hayatlardan çal.
Ali Baysal
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEYLA
PoesíaBu kitap yurdun dört bir köşesindeki çocuk yuvalarında ve yetiştirme yurtlarındaki ve aynı zamanda bütün kimsesiz cocuklara ithaf edilmiştir.
