LEYLA

DAYANAMAM

Küçük çocukken
Elma şekeri vardı
Çocuklar yerdi
Ben bakardim
Alacak param olmazdı
Hep yutkunurdum
O gunden beri
Nezaman yutkunan bir çocuk görsem
Cebimde ki tüm parayi
Birakirim küçücük avuclarının arasına
Ne zaman açlıktan ağlayan
Çaresiz çocuk görsem
Oturur ağlarım
Dizlerinin dibinde
Çok sefer otobüs param olmadıgından
Tabana kuvvet
Düşmüşümdür yollara
Ama huzurlu mutlu
Yaşaran gözleri ışıl ışıl
Güneş gibi sıcak
Ardimda bırakmanın huzuru
Varmı benden mutlusu
Varsın yansın otobusler
Devrilsin trenler
Batsın gemiler
Dayanamam
Yeterki gülsün çocuklar
Yeterki yutkunmasınlar
Ben kalan ömrümü
Bütün yolları yürürüm

Sokakların Şairi