Yesïl gözlūme ithaf edilmiştir. O kendini biliyor...
Medyayla okumaniz onerilir.
Ben gidersem...
Ben gibi bilmez kıymetini
Pul gibi degersizleştirirler seni
Ìşte o zaman anlarsın kıymetimi.
Söyle kim seve bilir seni benim gibi?
Benim aynalarda bile gördūgūm senin suretin
En koyu zemperi de
Ìçimin çam agaçlarını çıra gibi yakmışım
Sen ūşūme diye.
Sen kainatın en nadide çiçeği sin gönūl baģımda yeşeren
Ben sana rūzģarlardan korumuşum
Ben gözyaşlarımı yapraklarına akıtmışım
Çöl sıcaklarında kuruma diye
Hayatımda oldugun ilk günden beri
Zırh kuşanır öyle gezerim
Bir serseri kurşun gelir beni bulur
Onca vurulmayı bekleyen yanım varken
Gelir kalbimi bulur
Kalbimin içinde sen varsın
Sana bir sey olmasın diye. ..
Ben gidersem
Göģsūnūn göģūnūn semasında bir kuş uçmaz
Kanatları havalanmadan kırılır
Ìçin mahşer yerine döner
Acıların gözlerinden taşar
Nisan bulutlar gibi hiç durmadan yagar
Derin yaralarının
Geride kalmışlıgın ūstūne.
Bütün nihavent şarkılar kapalı perdenden içeri sızar
Bu şehrin sokakları unutur seni
Bildigin yerleri unutursun
Başını alıp gitmek istersin uzaklara
Ben senden gidersem
O uzaklar bile fayda etmez sana
Sokakların Şairi
Uzun bir aradan sonra merhaba gönül dostlarım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEYLA
PoetryBu kitap yurdun dört bir köşesindeki çocuk yuvalarında ve yetiştirme yurtlarındaki ve aynı zamanda bütün kimsesiz cocuklara ithaf edilmiştir.
