LEYLA

ARTIK GÏTMELÏSÏN

Ah dostum,
Aşinayım ben cam gibi bakan gözlere
Bakar gibi görūnūp hiç bir şey görmeyen
Bu mahalle, bu sokaklar
Bu saatten sonra seni yakar
Sen artık yürek yangınlarını
Bu şehirde söndūremezsin.
Bir kar tanesi avucuna dūştūgū an erir ya
Sende baktıgın her gözde onu görūr erirsin.
Canan, ait oldugu yürekten gitmïşse
Nafile bütün çabalar, gideni döndūremezsin.

Kalamazsın bu saatten sonra buralarda
Artık gitmelisin.
Şiirlerini yazdıģın kalemi cebinden çıkartıp
Kapagını açıp, havaya atıp
Ucu hangi yönū gösterirse
Orasıdır artık adresin.
Bırak gidecegin yeri kimse bilmesin.

Ah... dostum,
Biliyorum hiç kolay olmayacak
Mecburen alışacaksın.
Alışamasanda alışır gibi yapacaksın.
Hangi vakit aklına dūşse
Yūreginin tam ortasına aģır yūk binse
Nefesin genzini yaktında
Gözlerine yagmur bulutları hūcum ettiginde
Derin bir nefes alıp yutkunacaksın.

Bundan böyle her hangi bir yere ait
Her hangi bir gönūle talip olamazsın
Ne bir yuva kurabilir
Ne de bir bebeğin avuç ayalarını koklayamazsın.
Ne yazık. .. kalleşlikte aşka dair
Mecburen eyvallah diyeceksin
Ìhaneti kambur gibi taşıyacaksın.
Bu senin kaderin çekeceksin
Böyle yaşamaya alışacaksın

Ah dostum. ..
Ben bütün ömrümde
Böyle hüzünlū bakan bir çift göz görmedim.
Ve anlıyorum ki sen artık gitmelisin.

Bir tek ceketini al
Yalnızlık rūzgarları sert eser ūşūme...
Koy ver gitsin geridekileri dūşūnme
Bir köpek al kendine, yoldaşın sırdaşın olsun
Konuş onunla, dertleş
Bütün acılarını onunla paylaş
O insanlardan daha vefalıdır
Asla seni sırtından vurmaz
Insanlar gibi vicdansız degildir
Seni yarı yolda bırakmaz
Seni asla ve asla cigeri beş para etmeze satmaz
Ah dostum
Allah yardımcın olsun
Sen artık gitmelisin.

Sokakların Şairi