Orta okula gidiyordum
Aşk la ilk tanıştığım da
Sunepenin tekiydim
İki sene aynı sınıfta okuduk
İki kelime edemedim.
Kolay değildi öyle
O sınıfın en zengin kızı
Ben yurtta yaşayan
En fakir oğlanı
O bizim şehrin en tanınmış
Ailesinin yek kızı
Ben kimsesiz bir yetim
Ben kim o kim
Elbette haddimi bilmeliydim.Bir gün aynı yurttan bir arkadaşım
Aynı zamanda sınıf arkadaşım
Yeter ya dedi ne olacak sanki
Gidip anlatacağım her şeyi
Onu nasıl sevdigini
Her gece saatlerce şiirler yazdığını
Zor durdurdum
O bile kalbimin yerinden
Çıkacak gibi hissetmeme yetmisti
Bir eskimo ile zor kaldırdım.
Eskimo ne güzel şeydi
Cocuklugumuzdan arta kalan
Renkli buz parçaları
Bizim hiç parasız olmazdı
Yiyenlere bakar yutkunurduk
Hastalığı alınca söz eskimo alacam
Haftalık dediğime bakmayın
En fazla beş simit parası.
Biz ayakkabısı eskimesin diye
Yalın ayak top oynayan
Hiç bir şeyi olmayan cocuklardik.
Büyük hayaller kurardık
Umutlarla yapardık.
Büyüdük her şeyimiz azaldı.
Önce hayallerimiz yerle bir oldu
Ardindan umutlarınız
Dar ağacına asıldı.
Sevmek bize iki beden büyük geldi.
Sevilmek... sahi nasıl bir şey
Biraz anlatsaniza@karainci @ LeeHyoAe @ Kartal432 @sibelce16 @zeliha345 @hidaye @ DeryaPe21 @semanurberathamza @321Suskun @alrade @askimbenim12345Ayperisiii ennurbetul gonulaslann icimdekisensizlik kalpsizimm ithaf edilmiştir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEYLA
PoetryBu kitap yurdun dört bir köşesindeki çocuk yuvalarında ve yetiştirme yurtlarındaki ve aynı zamanda bütün kimsesiz cocuklara ithaf edilmiştir.