LEYLA

GÌTME...

Gitme... gitme. ..gitme
Bu şehir dar gelir, sıgamam
Gökyüzü ūstūme dūşer
Gitme. .. gitme. ..gitme...

Bütün şarkılar ın sözleri kanar
Cigerim yanar
Beni senin gibi kim anlar
Gitme. ..gitme... gitme. ..

Yıldızlarım söner,  dūnyam kararır
Gök gūrler, bütün şimşekler ğögsūmūn ūstūnde çakar
Bir manga adama yeterde gūcūm
Beni bir tek sensizlik yıkar
Gitme...gitme...gitme...

Dūşmanlarımızı gūldūrme
Çiçeklerlerįmizi soldurma
Hatıralarımıza toz kondurma
Eski bir sandıga doldurma
Sızım sızım sızlatıp saçlarımı yoldurma
Gitme. ..gitme...

Aģaçlar yalancı bahara kanıp çiçek açar
Arkasından ayaz vurur meyveler yanar
Kirazlar zerdaliye bakar
Kirazlar yandı diye zerdali yanar
Ardından toprak çatlar kuraklık başlar
Kainatın dengesi alt ūst olur
Gitme... gitme... gitme..

Bir gün önceden kalan yemek degil ekşisin
Balık konservesi degil son kullanma tarihi geçsin
Ekmek degil bayatlasın
Bacaģı kırık sandalye
Ortası çökmeye yūz tutmuş masa degil
Kaldırıp çöpe atasın
Yanar daģın tam merkezinde aşk bu,
Karla soģutamazsın
Ne yapsan faydasız
Unuttum deyip unutamazsın
Gitme... gitme.. gitme...

Bizi herkes birbirimize çok yakıştırıyordu
Gören nazar deymesin diyordu
Būtūn isimsiz sevda kahramanları bize kūser
Ìçimden kara trenler geçer
Yūregìmin dagları fabrika bacası gibi tūter
Bizi ne şimdiki zaman, ne tarih affeder.
Bunca feryadıma kayıtsız kalacak
Hiç bir şeye aldırmadan gidecekken
Beni ardında sağ koyup
Gitme... gitme... gitme...

Sokakların Şairi