The White Sorcery (slow update)

Chapter 2 : Stay Out of Trouble

"Keep in mind that the only way to survive in this world is: Stay Out of Trouble."

- Miss P.

• • ₰• • ₰ • • ₰• •   

"Avery!! Ok lang ba ha? Sabihin mo sa akin!" histerikal na sigaw ni Tiya Ruby nang naisara ko ang gate ng tahanan ng mga Nemesis.

I rolled my eyes and sighed. Here we go again. Ang nerbiyosa kong Tiyahin.

She's standing in the doorway slightly crying. She wears a small scarf around her neck and it was wrapped around her face to just below the eyes. We normally don't have a normal weather. Minsan umuulan ng pagkalakas lakas at madalas nagkakaroon ng Ice storm. Walang araw na hindi naghihirap ang naninirahan sa tagong lugar dito sa Woodsland dahil sa masamang panahon. At ang nakakainis ay isang beses sa isang buwan lang kung umaraw dito.

Kung ako lang ang masusunod ay aalis kami dito at mamumuhay ng normal na buhay and that is impossible! Woodsland is the safest place for us for now. We could never risk our lives just to find another safest place na walang susugod na Light Hunters galing sa palasyo. I couldn't afford to witness another tragic moment again and again.

Woodsland is on the north side. Dito nanirahan ang mga wizards at iba pang nilalang na hindi sang-ayon sa paggamit ng Dark spell. Raven Veil put a dark spell in a whole land of Eralinde. He's behind of the entire weather imbalance. Well, I just know! Wala ng ibang pwedeng gumawa nun kung 'di siya lang!

"Do not use light magic, or else your whole clan shall be perished!"  yan ang nakakainis nilang batas. Nasaan ang equality?

It's against the law under the name of King Grail Fellmagus. It was sealed and that's stupid!

How pathetic is that right? The King is stupid knowing that Raven Veil is the strongest sorcerer at nag-iisang sorcerer sa buong Eralinde na may kakayahang ipahamak ang buong Eralinde.

Minsan iniisip ko na isa lang tauhan lang ni Raven Veil si King Grail. Dahil sumusunod ito sa lahat ng suhestiyon ng Dark sorcerer. It was his idea why Eralinde's landscape is frightening.

It was dark and gloomy forest kasama na ang Woodsland at iba pang parte ng Eralinde. It has wild and overgrown forests and ice-cold mountains.

Ngumiti ako ng mapait. Raven Veil has a taste of a cold weather. Bagay na bagay sa personalidad nito or why not create a stone storm instead kasi mas bagay ito sa personalidad ng hari ng mga Dark sorcerer?

I mentally note about suggesting that to him. I simply nod. Yes!

And I'll make a spell to make his heart turn into a stone. Tapos dudurugin ko ang batong puso niya ng pinong pino kapag nagkaroon ako ng pagkakataon.

Napangiwi ako ng maramdaman kong hinawakan ni Tiya Ruby ang braso ko. Oh yeah, I have bruised. I almost forgot. That bitch princess!

"Ito na nga ba ang sinasabi ko eh!" kalmadong sabi ni Tiya. When you look at her you simply think na parang wala itong alam na spell dahil likas ang pagkanerbiyusa ito pero sabi nga nila, wag basta-basta maghusga kapag nakita mung mahina ito o mukhang walang alam na karahasan sa buong Eralinde dahil hindi mo pala alam na nakatago pala sa likod ang maskara nito ang pagiging mabangis nito.

Pumasok na ako sa loob ng bahay.

I heavily sighed.

From the outside of this house it looks old, pero ito ang pinakagusto kong disenyo ng bahay, it has been built with brown bricks and has a white stone decorations. Tiya Ruby Nemesis knows my taste. She's a Wizard pero nakatuon lang ang pagiging Wizard nito bilang manggagamot. Si Tiya Ruby at ang mag-asawang Caldwell ang bumuo ng sikretong organisasyon ng mga Wizards, Witches at iba pang mga nilalang na hindi gumagamit o hindi sang-ayon sa Dark magic.

Lumipat kami dito sa Woodsland simula nung pitong taong gulang ako. It was totally chaos. Based from what I heard it is full of bloods and unending wars between dark and lights.

Tiya Ruby is the one who's taking care of me simula ng mawala sina Mama at Papa. I don't remember any details why they are gone. Hindi naikwekwento ni Tiya Ruby ang pagkawala ng mga magulang ko. Well some part of my system is missing. Hindi ko alam kung bakit wala akong maalala noong pagkabata ko bago kami lumipat dito sa Woodsland. I just can't figure it out.

"Tiya, kalma lang ok?!". I rolled my eyes and sighed. What's new? Di ba dapat sanay na siya sa akin?

"Kinakabahan talaga ako sayong bata ka! Lagi ka na lang natatapilok sa daan! Malabo na ba ang mga mata mo? Mag-ingat ka kasi!" and about that, yes I lied. Lagi ko kasing sinasabi sa Tiya ko na nadadapa ako o kaya nahuhulog sa puno tuwing umaakyat ako. The latter was true; dahil umaakyat talaga ako ng puno kapag may tinatakasan ako.

Pero nagugulat na lang ako na bago palang ako makauwi ng bahay ay alam na nito ang nangyari sa akin. Kaya napilitan tuloy akong magsinungaling kahit labag sa kalooban ko.

Syempre iisa lang naman ang laging nagsusumbong. Ang 'butihin' at maalalahanin kong kababata. Pero ang totoo niyan, he's the reason why I always end up like this. That's why I hate that devil!

Pinaupo muna ako ni Tiya bago gamutin ang mga natamo kong pasa. Kung sa mga ibang babae, baka nahimatay na ito kapag nakatamo ng galos o pasa sa katawan.

But this is normal for me. I smiled bitterly, nasanay na siguro ako na lagi akong umuuwi ng ganito.

Hindi ako mahina. I just don't want to fight back! Dahil may mga bagay na mas importante kaysa harapin ang mga walang kwentang kaeskwela ko na nilalamon na ng kademonyuhan ang mga walang laman nilang utak! Yeah, and that's include my worst childhood enemy. The Princess.

Tiya Ruby chants a spell with her magical wand. Syempre hindi missing in action ang wand nito. This wand is made out Magnolia Wood, bagamat may kalumaan ito ay hindi parin nababawasan ang kagandahan nito.

Pinagmasdan ko ang magandang mukha ng aking Tiya. She's 45 yet she still manages to look beautiful and young. I wonder why kung bakit wala itong naging asawa.

From being in her hysterical state of mind, nakikita ko ang pagiging seryoso niya sa isang bagay. Iyon ay ang magpagaling ng may karamdaman.

"Ellibius normici." I suddenly felt relieved after she casted a spell.

"Ayan!" bumalik ang masiglahin nitong aura. That's more I love about her, she's always positive, jolly and protective at the same time. Kaso nerbyosa lang talaga but she's really important to me. That's why I am bound to protect her also. 

Whatever it takes. I'll risk my life for her.

Niyakap ko si Tiya Ruby ng matapos nitong gamutin ang mga sugat ko. My bruised was gone and my normal pale skin is back. She's brushing my long wavy hair at the back.

"Salamat po!" I whispered. I'm thankful that I've got her but felt guilty at the same time. She doesn't deserve this. I lied. Kinailangan ko lang naman magsinungaling kasi ayokong malaman niyang ang Prinsesa ang may kagagawan nito sa akin. Kailangan ko pang maging magaling sa pag-iwas sa iba para hindi na ulit ako umuwi na punong-puno ng galos at pasa. Ayoko ng nag-aalala si Tiya Ruby.

Kung hindi lang dahil sa sumbungero kong kababatang iyon! I mentally plan the process on how to deal with my friend. 

Nagpaalam na ako kay Tiya para magpahinga. I locked the door and change my heavy clothes into comfortable clothes. Humarap ako sa malaking salamin.

Pinagmasdan ko ang mga mata ko. It was lifeless, fierce yet beautiful.

I always put myself into limitations when I'm outside of this house.

I also make rules for me to keep myself alive but troubles are always on my side. Kadikit na ata ng pangalan ko ang kamatayan.

But it doesn't mean I have to unmasked myself.

Hindi ko na mababago ang unang tingin nila sa akin.

They think they know me so well.

That I, Avery Hope Nemesis is a vulnerable and useless creature in the whole magical land of Eralinde.

I am dubbed as a powerless!

And that's stupid!