Cisza//Kaiko

Rozdział 6 (maraton)

-Teraz kłamiesz-odparłem i powoli przysuwałem twarz do jej twarzy. Chciała tego, chciała, żebym ją pocałował. Stało się to. Delikatnie ją całowałem, wtedy poczułem, jak bardzo nie chcę jej stracić, że kiedy coś sobie zrobi ja po prostu nie wytrzymam i się zabiję. Mojej Księżniczce nic nie może się stać. NIC. Moje serce biło coraz mocniej. Nie możemy być już przyjaciółmi. Ja tego nie wytrzymam...

Nie odrywaliśmy się od siebie. Chyba żadne z nas tego nie chciało-w szczególności ja. Ona jest taka delikatna, kiedy całuje. Nadal czułem jej usta. Nadal tego chciałem. Ale nadal nie mogłem jej stracić. Ona jest moja.

Ten pocałunek trwał wieczność. Serce biło mi jak oszalałe. W pewnym momencie odsunęliśmy się od siebie, ale zauważyłem coś niepokojącego. Na jej policzkach widniały łzy, ale usta i oczy uśmiechały się.

-Dziękuję-szepnęła i mnie przytuliła.-Dziękuję, że jesteś, że mnie wspierasz. Bez ciebie nie dałabym sobie rady.

Myślałem raczej, że mnie spoliczkuje, mówiła ciągle, że jesteśmy przyjaciółmi.

Czyżby mój friendzone się zakończył? Mam nadzieję.

*Perspektywa Roksi*

Pocałunek? Najlepsza rzecz, jaka mogła mnie spotkać. Po moich policzkach płynęły łzy szczęścia. Chyba jestem gotowa na związek.

Czyżby mój friendzone się zakończył? Mam nadzieję.

Karol to naprawdę dobry chłopak, on chciał mojego szczęścia. Wyprowadził mnie z bólu, jakim jest depresja.

-Czyli? Jesteśmy razem?-spytał.

Ja się po prostu zaśmiałam. Przysunęłam się bliżej i...

***

Pierwszy rozdział maratonu, taki troszkę krótki i w ogóle, ale jeszcze trochę i będzie kolejny 8))