Invisible | Leondre

>8<

Violence rozmawiała ze mną coraz więcej. Cały czas do mnie przychodziła.Pytała się o dosłownie wszystko. Szczerze mówiąc z czasem zaczęło być to lekko uporczywe i wkurzające, ale dało się to zrozumieć. Dziwiło mnie to, ponieważ tak naprawdę ona w ogóle mnie nie znała, a ja jej tym bardziej.

Kiedy moje relacje z Violence rosły, Ben i Konrad tymczasowo dali mi spokój. Myślę, że trochę się przestraszyli, kiedy ostatnim razem polało się tyle krwi. Bynajmniej mam nadzieję, że poruszyło ich trochę sumienie.

Szedłem korytarzem, zmierzając do mojej szafki, aby wziąć książki na kolejne zajęcia. A tak naprawdę miał to być scenariusz, ponieważ uczęszczam na zajęcia teatralne, razem z Laurą oraz innymi uczniami. Laura, dlatego, że była niewidoma, wszyscy ją bardzo cenili. Natomiast brak wzroku wcale jej w niczym nie przeszkadzał.Była wspaniałą aktorką, którą każdy podziwiał i prawie zawsze grała główną rolę.

***

To były pierwsze zajęcia w tym roku szkolnym. Przedstawienie nosiło nazwę „Romeo i Julia". Oczywiście, nie mogło się bez niego obejść. Zaczęliśmy wybierać główne role. Profesor Gitten losował nazwiska.

-No dobrze, panie i panowie, a więc Romeo zostaje...Devries Leondre!Gratuluję, Leo – profesor uśmiechnął się do mnie.

-A teraz Julia. Proszę państwa, uprzejmie przedstawiam Julię czyli Libery Laura! Również gratuluję. Mam dla was nowe scenariusze,proszę przeczytajcie pierwszy dział i za chwilę porozmawiamy o tym czy macie jakieś pomysły na scenografię. Ja w tym czasie wpisze kto gra główne role.

Tak naprawdę byłem szczęśliwy, że moją partnerką będzie Laura.Czułem do niej coś od pewnego czasu. Podziwiałem ją za to, jak sobie radzi. Nie dosyć, że bardzo ładna to dodatku mądra,samodzielna, odpowiedzialna i inteligentna. Chciałem dowiedzieć się o niej coś więcej.
Niewidoma właśnie przechadzała się po korytarzy, machając przed sobą„kijkiem dla niewidomych".

-Hej, Laura!

-Oo, hej! Co u Ciebie, Leo?

-Wszystko dobrze. Yhmm...-prychnąłem zawstydzony drapiąc się po karku- No to gramy razem Romea i Julię. Cieszysz się?

-Oczywiście. Dlaczego miałabym się nie cieszyć? Problem byłby, gdybyśmy się nie lubili-odpowiedziała i uśmiechnęła się.

-Masz rację, przepraszam jeśli Ciebie to uraziło.

-Ejj, no co ty! Wszystko okej.Chcesz o czymś pogadać? -zapytała Laura.

-Tak właściwie to chyba tak.Warto byłoby się trochę lepiej poznać, w końcu będziemy grali bliskie sobie osoby.

-Okej, mi pasuje. Masz do mnie jakieś pytanie?

-Tak właściwie to tak.Choć...jest trochę prywatne i jeżeli nie chcesz to nie musisz odpowiadać. Co stało się, że jesteś niewidoma?

-Miałam wypadek, gdy byłam 11-latką. Byłam bardzo pobudzonym dzieckiem, biegłam przez pasy,podczas gdy potrącił mnie samochód, a ja upadłam i uderzyłam głową o krawężnik. W szpitalu okazało się, że kiedy upadłam,część mózgu odpowiednia za prawidłowe widzenie zostało poważnie uszkodzona. Powiedzieli mi, że straciłam wzrok-opowiedziała Laura.

-Jeny, tak strasznie Ci współczuję. Byłaś tak młoda i zamiast poznawać świat, ty straciłaś wzrok.