Żywe Sny

#1

Jest późny wieczór. Siedze na łóżku i przeglądam internet. Nie dlatego, że jestem dzieckiem internetu czy coś tylko po prostu boje się położyć. Boje  się, że znowu coś mi się przyśni. Coś co potem o żyje i zburzy mój świat. Ponownie...
Dochodzi trzecia w nocy. Czas już spać. Nie chcę, ale muszę. Jutro rano idę do pracy. Muszę się wyspać. Powoli kładę głowę na poduszce. Przykrywam się kołdrą i próbuje zasnąć. To bardzo trudne, gdyż boje się snu. W końcu się udało ale to nie była spokojna noc...

***(sen)***
Jadę samochodem. Nie wiem jakim cudem, bo nie umiem prowadzić.
Samochód prowadzi się jakby sam. Droga jest prostą bez żadnych zakrętów. Wzdłuż niej rosną olbrzymie drzewa w równych odstępach. Jadę tak dłuższą chwilę, gdy w oddali dostrzegam jakąś postać. Jest cała biała. Powoli zblizam się do niej. Jej kontury stają się coraz wyraźniejsze. Jestem już parę metrów od niej i zaczynam zwalniać. Jest zimno i pada deszcz, wiec postanawiam ją zabrać. Gdy się zatrzymałam postać stała tyłem. Można jednak dostrzec , że jest to kobieta. Była cała biała. Jak śnieg. Zachowuje się jakby mnie nie było. Nie zwraca na mnie uwagi.
- Halo? Proszę pani?- mówię
Kobieta powoli odwraca się w moja stronę. Zobaczylam jej twarz. Ona jest... Cała zakrwawiona! Jej oczy jakby nieobecne ,puste. Przez chwilę wydawało mi się nawet że całkiem białe bez źrenic. Nie można w nich dostrzec nawet odrobiny życia. Nic nie mówiła. Z resztą tak jak ja. Patrzy mi prosto w oczy. Czuje jak przewiercymi głowę. Jak penetruje moje myśli, wspomnienia. Boje się ruszyć.
Patrzymy się na siebie przez kilka minut. Ciszę przerywa jej dziwny, demoniczny głos.
- Przeznaczenie twoje jest blisko. Powoli się wypełnia. Zostało ci mało czasu.
Po tych słowach rozpłyneła się w powietrzu. Puff! I już jej nie ma.
Z przerażeniem przygladam się miejscu gdzie jeszcze przed chwilą stała kobieta. Ni e mogę się ruszyć... Strach całkowicie mnie sparaliżował. Czuje tylko jak pojedyncza łza spływa po moim policzku.
- Skadś ją znam... - myślę.