Chapter nine

38.3K 1K 7
                                    

Hinintay kong makalabas ang magkasintahan bago ko hinarap muli ang may kagagawan ng kaguluhan.

"What do you think your doing? Did you know that he is our customer? And very close friend of the owner of this hotel?"

"I don't care who ever he is,he touched you and it's unacceptable! You were holding hands,damn it Miranda! I am a jealous man,you know that,what's mine is mine,,,alone!"

Napaatras ako sa sinabi nito,na ikinakunot pa ng noo nito.

"I was never yours Jefferson,baka nakakalimutan?"

Nagdilim ang mukha nito sa sinabi ko,pero unti unti ring napalitan ng ngising demonyo.

"I never forget honey,baka ikaw ang nakakalimot? You are mine the moment I laid my eyes on you and you are fixed in my life when I finally took you,do you want me to remind you how you became mine?"

Umatras ako sa sinabi nito,pero humakbang ito palapit sa akin.

Not again!

Umikot ako papunta sa likod ng mesa ko at naupo. Natawa pa ito sa ginawa ko.

"I don't have time for your games Jefferson,what are you doing here?"

Naupo ito sa harapan ko na parang sanay na.

"I was going to invite you for lunch"

"Invite me for lunch? Close ba tayo?" I asked sarcastically.

"We used to be,we became closer once,,,,oh! I almost forgot not just once,but,,,,,multiple times"

Nag init ang mukha ko sa sinabi nito.

"Cut it off!" I yelled at him.

"Relax honey! I just want to have lunch with you,"

"I am about to have lunch with my friends kung hindi ka lang dumating at nanggulo eh di sana kumakain na kami ngayon!"

"Then tell them you are coming with me,that simple" mahinahon nitong sabi.

"Hindi pwede! Dahil ako ang nag invite sa kanila,I am not rude alam mo yan,I don't even know that you are coming"

Ngumisi na naman ito. Bakit kailangang nakangiti palagi?

"But you are being rude to me"

"Wala akong pakialam kung maging rude ako sa paningin mo" singhal ko dito.

Nauubusan na ako ng pasensya pag dating sa lalaking ito. Parang bumabalik na naman kami sa pagiging college students. Iyong mga panahon noon na hindi ko pa siya binibigyan ng pansin. Iyong panahon na ang bait bait niya sa akin. Iyong panahon na kukulitin niya ako ng husto para lang mapapayag ako sa gusto niyang mangyari. Iyong panahon na aasarin niya ako para lang makuha ang atensyon ko. Iyong panahon na mangbubully siya ng ibang students para lang pansinin ko siya kapag alam niyang magagalit na ako sa kanya sa sobrang higpit niya sa akin.

He's trying to do the same acts as he did way back our college days. The difference now is that I'm immune with his treats or it's just my imaginations? Even so,I know he can still play me around like he used to do,but now I'm more cautious.

"Okay you have lunch with your friends b..."

"Really?" Gulat kong tanong.

"Yes! But I'm joining you"

Nawala ang gulat sa aking sistema at napalitan iyon ng disgusto.

"I told you Miranda,you are mine,I know you are having lunch with that guy,I won't let you be alone with him"

My only treasureTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon