My only treasure

Chapter twenty six

The Cebu holiday is great,we all had a good time. The kids? I've never seen them that happy. It was a very special holiday. That was the first time we celebrate Christmas and new year with their daddy.

Umiyak si Manang Dolor dahil masaya daw siya na sa wakas ay nabuo din ang pamilya namin. Masaya din ako,naiyak din ako sa sinabing iyon ni Manang,we also did our first family photo.

"Ivan let's go home" maagap itong tumalima.

Tulad ng napag usapan na namin,doon na nga kami tumitira sa bahay niya. Napapailing ako sa mga dahilan nito kung bakit daw hindi niya maibenta ang bahay na iyon. Una ay doon daw siya nagkaisip,kahit hindi maganda ang naging buhay niya. Pangalawa ay hindi daw iyon pinahihintulutan ng daddy niya na maibenta. At panghuli dahil doon daw namin nabuo ang mga anak namin. Hindi ko alam na may ganoong side pala ito,sentimental.

"Yes ma'am"

Maagap akong uuwi ngayon dahil may sakit si Roy. Hindi na rin pumasok si Royce dahil sumasakit daw ang ulo niya. Si Jefferson ang naiwan sa mga bata,ayaw daw niyang iwan ang mga ito lalo na kung ganitong may mga sakit ang mga ito. Pumasok ako sa opisina dahil may mga problema sa ibang guests na hindi kayang solusyunan ng mga staff sa hotel.

"Ate,regards sa mga bata ha,bibisitahin ko sila bukas pagdating ni Raymond"

"Ano ka ba? Okay lang,lagnat lang naman yon"

"Ah basta bibisitahin ko sila,matagal na din ng hulk ko silang makita"

"Bahala ka,sige una na ako,naghihingi ng pasalubong si Royce dadaan muna ako sa mall"

Lumakad na din ako ng magpaalamanan na kami ni Elda. Bibilhan ko pa ng cake ang baby Royce ko. Alam niyang hindi sila pwede ng matatamis pero kung ganitong may mga sakit ang mga ito ay sinasamantala nila ang sitwasyon para makuha ang gusto nila.

Nagpadaan muna ako sa pinakamalapit na mall para mabili ang hinihingi ni Royce. On the way ay traffic,tumawag si Jefferson asking what time I will arrive. Dumali na naman ang pagiging over protective nito. Inabot na din kami ng dill sa daan. Alas steye na kami nakarating sa bahay. Hindi pa man namamatay ang makina ng sasakyan ay bumukas na ang pintuan sa gilid ko.

"Hi honey" bati nito sa akin at madaling hinalikan ang labi ko.

"Hey you,bakit ka andito? Ang mga bata? Kumusta sila? Si Roy may lagnat pa? Masakut pa va ang ulo ni Royce" inalalayan ako nitong bumaba sa sasakyan,hawak sa isang kamay nito ang box ng cake.

"They are fine now,si Roy katutulog lang,si Royce naman na kay Manang sa kwarto niya,she's waiting for the cake and I'm here to see my wife arriving safely I missed you honey" umiiling ako na pumasok sa loob ng bahay.

"Arte nito,para namang isang taon tayong hindi nagkita kung maka miss you honey ka"

"But I really do" umirap pa ito sa akin.

"Oo nalang ako,kumain na ba ng dinner ang mga bata?" Tumango ito "kayo ni Manang?"

"Kasabay ni Manang ang mga anak natin kanina,I haven't had my dinner yet,I'm waiting for you,I want us to eat together"

Ibinaba nito ang box sa table ng makapasok kami sa kitchen. Kumuha muna ako ng tubig para uminom,ramdam ko ang mga titig nito sa akin.

"Sige,ayusin mo ang lamesa,init ko lang ang pagkain" sumunod naman ito kaagad. Naglabas ng pinggan,baso,kutsara at tinidor.

Kumain kami habang nag uusap ng mga nangyari sa buong araw namin. Ganito na ang nakaugalian namin simula ng magsama kami.

"Pupuntahan ko muna ang mga bata para macheck"