Οι Διάδοχοι

Κεφάλαιο 40

Έχει νυχτώσει πια. Προχωράω ανάμεσα στο πλήθος Αγγέλων. Δεν το πιστεύω ότι κολλήσαμε εδώ μέσα. Και αν οι Σκοτεινοί βρουν την πύλη για τον κόσμο των ανθρώπων; Μαζεύω αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου μη θέλοντας να σκεφτώ πως με άφησε η Μαρκέλλα. Θα την ενημέρωνα για τον θάνατο της Ντελάνσυ!

-Παρακαλώ, την προσοχή σας! Ακούγεται η φωνή της Βασίλισσας. Όλοι σκύβουμε δείχνοντας τον σεβασμό μας. Η Βασίλισσα συνεχίζει:

-Όλοι ξέρουμε ότι είμαστε παγιδευμένοι. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στριμωχτούμε εδώ. Όπως ξέρετε το ξόρκι που φύλαγε την πύλη για τον κόσμο των ανθρώπων καταστράφηκε μαζί με τα άλλα ξόρκια προστασίας, εκτός από αυτό του σχολείου. Κοιμηθείτε όλοι σας και αύριο θα βρούμε την λύση για να σώσουμε τον κόσμο μας. Τελειώνει και όλοι χειροκροτάμε. Ύστερα όλοι διασκορπιζόμαστε για να βρούμε χώρο να κοιμηθούμε. Δεν ξέρω που να πάω έτσι μόνη μου που είμαι. Είμαι σίγουρη ότι η Μαρκέλλα θα έρθει να με βρει. Αποκλείεται να έχει θυμώσει τόσο. Όλοι έχουν φύγει από την κεντρική είσοδο και έχω αρχίσει να φοβάμαι λίγο. Πού να είναι τώρα ο Τάιλερ; Θα έχει θυμώσει για το φιλί μου με τον Ντέρεκ; Θα δείξει από τον θυμό του την πύλη στους Σκοτεινούς; Χωρίς δισταγμό ανοίγω την πύλη του Σχολείου. Πρέπει να του εξηγήσω. Δεν αντέχω στην ιδέα να τον χάσω. Έξω στο σκοτάδι νιώθω απροστάτευτη. Δεν βρίσκεται κανένας Σκοτεινός να παραφυλάει πλέον αλλά πού ξέρω αν απλά κρύβεται; Και τότε τον βλέπω. Τα μελί του μάτια με διαπερνούν. Είναι ένα με την νύχτα. Τα μαύρα φτερά του δεν ξεχωρίζουν από το σκοτάδι που μας περικυκλώνει. Θέλω να τρέξω να τον αγκαλιάσω όμως αν περάσω το διαχωριστικό θα κινδυνεύω. Ο Τάιλερ συνεχίζει να με κοιτάει με ατό το κενό στα μάτια του. Δεν με νοιάζει. Πρέπει να του εξηγήσω ότι και να γίνει. Τρέχοντας φτάνω δίπλα του. Με κοιτάζει έκπληκτος και τα μάτια του γεμίζουν από φόβο. 

-Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό. Τρέχα γρήγορα πίσω από το διαχωριστικό, μου λέει και ταρακουνάει τα χέρια μου με μανία. 

-Πρέπει να σου μιλήσω, του λέω καθώς δάκρυα κατρακυλούν στα μάτια μου. 

-Θα σε δουν οι Σκοτεινοί. Κλείσε τα φτερά σου, μου λέει και τον υπακούω. 

-Ο Ντέρεκ με φίλησε. Δεν μου αρέσει ούτε λίγο Τάιλερ. Ξέρεις ότι εσύ μου αρέσεις, του λέω και τον κοιτάω. Ας με πιστέψει Θεέ μου. Ο Τάιλερ μοιάζει να μην με ακούει. Κοιτάει κάπου πίσω μου και ξαφνικά με τραβάει πάνω του με φόρα ανασηκώνοντας μας στον αέρα, καθώς ένας Σκοτεινός ξεπροβάλλει από τα δέντρα.