Forgetting the past (Niall Horan Fanfic)

part 3

Ik loop naar boven en gooi mijn zakken op mijn bed en ga dan naar beneden. Ik zie mama en mijn stiefvader in de zetel zitten. Ik ga naast mama zitten en ik zie dat ze huilt. Ik vraag haar niets maar geef haar wel een knuffel. Mijn stiefvader gaat weg en ik vraag wat er gebeurd is maar mama antwoord niet. IK sta recht en loop naar boven maar dan loop ik tegen mijn stiefvader. Hij grijpt me vast en gooit me in mijn kamer. Hij loopt eerst nog even naar de badkamer maar dan komt hij mijn kamer binnen. Ik roep zo luid ik kan naar mijn mama maar ze komt niet. Hij slaat me zo hard hij kan en ik lig bewusteloos op mijn bed. Hij loopt mijn kamer uit en vertrekt. Mama komt naar boven en zit huilend naast mijn bed. Ze belt een ziekenwagen en begint te vloeken. Na 10 minuten is de ziekenwagen er en nemen ze me mee. Mama gaat ondertussen naar de politie. Ik lig in coma. Ik wist niet dat hij zo hard geslagen had. IK hoor dat mama naast me zit, ze zit de hele tijd sorry te zeggen en te huilen. IK hoor iedereen maar ik kan niets zeggen en kan zelfs mijn ogen niet openen. Zo lig ik hier dagen, ik ben een soort van dood. Ik wil zo graag antwoorden op mama maar het gaat niet.. ik hoor mama smeken om wakker te worden en dan lukt het me om mijn ogen te openen. Het licht doet pijn aan mijn ogen maar ik wil weer aanwezig zijn. Mama roept de dokter en die begint direct een hele uitleg over wat ik heb. Na zijn uitleg zeg ik heel droog: ‘’kan je dan nu ook eens in mensentaal uitleggen?’ Mama moet haar lach inhouden maar ze legt het me daarna wel uit. Mama komt weer naast me zitten en verteld me dat ze naar de politie is geweest. Ik ben trots op haar maar toch nog steeds een beetje teleurgesteld omdat ze me eerst niet wou geloven maar gebeurd is gebeurd en we laten het verleden achter ons. Na 2 uur komt de politie mijn kamer binnen om ook naar mijn verhaal te luisteren. Nadat ik mijn verhaal heb gedaan hebben ze niet zo’n goed nieuws voor mij en mama. Ze gaan mijn stiefvader nooit kunnen pakken omdat hij dit al zo vaak heeft gedaan en hij schuilt altijd onder een andere naam. Ik barst in tranen uit en mama ook. We komen er samen wel door zegt ze. Ik mag de volgende dag al naar huis. Mama heeft ondertussen Thomas en Lore ook al op de hoogte gebracht en zij komen volgende week langs. Daar ben ik wel heel blij voor dat ze me komen steunen. Deze nacht gaat een lange nacht worden, ik huil nog steeds omdat ze die rotzak nooit gaan pakken. Mama is ondertussen al naar huis. Ze gaat zoeken achter en nieuw huisje of appartement want we willen niet in dat huis blijven wonen. De volgende dag komt mama me ophalen en zegt ze dat ze iets gevonden heeft en we gaan er nu samen naar kijken. Het is geweldig. Een gezellig appartementje in het hartje van Londen. De buren kunnen soms wel eens lawaai maken maar dat zullen we wel gewoon worden. We kunnen er vandaag al in. Hoe sneller, hoe beter. Een nieuw huis, een nieuw begin voor mama en mij.