Forgetting the past (Niall Horan Fanfic)

part 22

Ik verveel me echt dood dus hier is part 22... ENJOY ! <3

---------------------------

Ik: ‘Niall, het spijt me van alles. Echt waar! Ik wou je nooit kwetsen maar het doet me ook pijn. Ik ben alles kwijt waar ik ooit van hield.’

Niall: ‘Waarom? Ik snap het nog steeds niet.’

Ik: ‘Je verdient gewoon beter dan mij.’

Niall: ‘Ik koos voor jou en ik zal altijd voor jou kiezen.’

Ik: ‘Nialler, je moet verder met je leven en met de band.’

Niall: ‘Niet zonder jou.’

Ik: ‘Wat?’

Niall: ‘Ik wil niet verder zonder jou, jij bent mijn leven.’

Ik: ‘Nee, de band is jou leven.’

Niall: ‘Jij bent mijn alles Maxime, wanneer ga je dat nu eens inzien?’

Ik: ‘Nooit, jullie zeggen het zelf. Ik ben bang om van iemand te houden.’

Niall: ‘Je bent geweldig Maxime…’

Ik: ‘Nee, kom laten we terug naar binnen gaan.’

Niall: ‘Wacht…’

Ik sta recht en Niall komt voor me staan. Ik voel zijn lippen op die van mij. Wat heb ik dit gemist. We blijven zo voor een tijdje staan. Ik loop naar binnen, neem mijn tas en loop naar het hotel. De jongens kijken me raar aan maar doen niks. Waarom ben ik toch zo dom? Waarom loop ik weg van de jongen waar ik van hou? Ik weet het niet meer. De tranen stromen over mijn wangen. Wanneer ik aankom in het hotel loop ik zo snel ik kan naar mijn kamer. Ik laat me op het bed vallen en begin nog harder te huilen. Ik hoor de jongens op de gang maar ik doe alsof ze er niet zijn. Ik heb het weer verpest. Nog maar eens. Iedereen zou beter af zijn zonder mij. Ik zorg alleen maar voor problemen. Ik neem pen en papier en begin een brief te schrijven.

Hey jongens,

Het spijt me voor alles wat ik jullie al heb aangedaan! Ik zorg alleen maar voor problemen dus ik heb een beslissing genomen. Ik heb er niet lang over moeten nadenken. Dit is gewoon het beste voor iedereen. Sorry dat ik jullie verschillende keren met veel vragen achterliet maar nu ga ik jullie verlaten voor altijd. Ik wil dat jullie verder doen met wat jullie nu doen. Ga jullie dromen achterna! Jullie zijn alle 5 geweldig. Ik hoop dat jullie gelukkig worden. Het was leuk om jullie gekend te hebben. Niet iedereen kan zeggen dat hij of zij bevriend was met de grootste boy band ooit. Ik ga jullie missen maar ik wacht op jullie ergens daarboven bij papa, mama en Lore. Sorry voor alles en Niall denk aan wat ik je heb gezegd.

Het spijt me,

Maxime.

Ik zet er nog een lippenstift kus op en plooi hem dan op. Ik stap naar buiten en klop op de jongens hun deur. Ik leg de brief op de grond en ga dan weer naar mijn kamer. Ik neem de foto van mama en papa en loop dan mijn kamer uit. Ik hoor de jongens roepen vanuit hun kamer. Ik loop naar beneden met de foto van mama en papa in mijn handen. Ik loop door de straten van Boston. De tranen stromen over mijn wangen. Ik voel mijn Iphone heel de tijd trillen. Ik neem hem uit mijn zak en zie dat het Thomas is. Ik heb geen zin om naar zijn uitleg te luisteren. Ik loop gewoon door, Boston is zo groot. Ik kom een parkje tegen, het is ondertussen al donker. Ik ga op een bankje zitten. Dit is zo het moment waarop de moordenaar zou komen in een horrorfilm. Dat zou nu wel handig zijn denk ik bij mezelf. Er komt spijtig genoeg niemand. Ik blijf 10 minuten op dat bankje zitten en wandel dan rustig verder. Er is niets op niemand dat me op andere gedachten kan brengen. Ik hoor achter me iemand mijn naam roepen. ‘Nee, zeg dat het niet waar is’ zeg ik tegen mezelf. Ik draai me om en het is Niall.