Forgetting the past (Niall Horan Fanfic)

part 28

Ik word wakker in een witte kamer. Er is niemand, er staan bloemen en heel veel beterschap kaartjes. Ik druk op het rode knopje en er komt een dokter binnen. Ik heb heel veel hoofdpijn en pijn aan mijn handen. Ik kijk naar mijn handen en zie allemaal sneden en aan mijn linkerhand een ring. Die doe ik meteen uit, ik weet niet van wie ik hem heb. De dokter begint over wat er gebeurd is. Verjaardagsfeest? Mijn stiefvader? De jongens? Niall? Wie zijn dat allemaal? Ik vraag naar Lore en mama en dan zegt hij dat ze er niet meer zijn. ‘Wat? Dat kan niet?’ Roep ik door heel de kamer. ‘Je bent je geheugen kwijt, alles komt wel weer terug. Ik zal je bezoek binnen laten’, zegt de dokter. Ik knik en kijk naar de ring die op het kastje ligt. Er komen 5 jongens binnen.

Ik: ‘Hallo, wie zijn jullie?’

Niall: ‘Ken je ons niet meer?’

Ik: ‘Nee? Anders zou ik het toch ook niet vragen?’

Niall: ‘Ik ben Niall, je verloofde?’

Ik: ‘Wat, verloofde? Sinds wanneer heb ik een vriendje?’

Niall: ‘Al 3 jaar?’

Liam: ‘Kom jongens we gaan, ze kent ons niet meer. We komen wel terug als ze haar geheugen terug heeft.’

De jongens gaan weg en ik neem mijn Iphone en zoek naar Lore. Ik bel haar verschillende keren maar haar nummer is niet meer in gebruik. Dan bel ik naar mama en Thomas. Mama haar nummer is ook niet meer in gebruik en Thomas neemt niet op. Ik ga bij mijn afbeeldingen kijken om toch maar iets te doen tegen de verveling. Ik zie foto’s van mij en de jongens van daarnet. Wat voor band heb ik met hen? Ik zie ook foto’s van mezelf waar ik zing. Sinds wanneer kan ik zingen? Ik heb zoveel vragen. De dokter komt weer even langs en zegt dat ik een week moet blijven en vraagt of ze iemand van mijn familie kunnen bellen. Maar ik heb blijkbaar niemand meer dus zeg ik nee. Ik moet een week in het ziekenhuis blijven. Ik verveel me hier dood. Er is niemand dat mij komt bezoeken en de verpleegster komt ook alleen maar om mijn eten te brengen en om me te wassen. Hier lig ik dan in mijn bed. Niemand die bij me zit of komt uitleggen waarom ik hier lig. Ik weet niets, niet wat er gebeurd is of wat ik heb. Een hersenschudding en geheugenverlies, meer heft de dokter niet gezegd. Ik wil mijn geheugen terug. Waarom ben ik in Londen? Waar is mama? Waar is Lore? Waar is Thomas? Waarom geeft niemand me en antwoord? Wie zijn die 5 jongens die gisteren aan mijn bed zaten? Waarom gaf die blonde me een ring? Ik wil iemand die het me allemaal komt uitleggen. Misschien die jongen die ook tegen die blonde zei dat ze zouden terug komen als ik mijn geheugen terug had. Wat was zijn naam nu weer? L-Liam. Ik neem mijn Iphone en zoek naar Liam. Ik stuur hem een sms.

Hey Liam, ik heb mijn geheugen nog steeds niet terug maar zou je a.u.b. willen langskomen om me alles uit te leggen? Misschien komt er dan wat terug. Bedankt!

Na 10 minuten wordt er op de deur geklopt. ‘Binnen!’ roep ik. Ik zie Liam binnen komen en hij gaat op een van de stoelen zitten.