Maybe.Someday. [ COMPLETED ]

Kabanata 25 - point 2: Leaving me behind.

N-nagpaalam?
Dang! Naluluha na ako dito!

“Anong sinasabi mong nagpaalam?”

“Better sya ang tanungin mo, NAIA, 11:30 am.” Tumingin sya sa relo nya. “10:17 palang siguradong maaabutan mo pa sya kung gagamit ka ng motor.”

Wait.

NAIA? 11:30?

OH GOSH! OH GOSH RIN!

Bilis-bilis akong tumakbo papalabas ng building.

HINDI KO ALAM ANG GAGAWIN KO!

Naiiyak na ko dito .. ugh! Braincells work!

Krys calm down.

Okay. Breathe in, breathe out.

Motor. I need a motor!

Calling Kuya Nick.

“Hello kuya, nasan ka?”

“Andito ako sa cafeteria, break namin bakit?”

“Kuya please samahan mo ko sa NAIA, aalis si Rin!”

“What?”

“Please kuya ..” hindi ko na napigilan pang hindi umiyak. “Kuya .. aalis si Rin .. please kuya.”

“Okay stop crying nasan ka?”

“Nandito na ako sa gate. Kuya pakibilisan.”

“Nandyan na ko.”

Anong oras na ba? Aaaaah! 10:23 na! Lord please pwede nyo po bang patigilin ang oras kahit ngayon lang? Please Lord.

“Krys! Here.” Binigay sakin ni Kuya yung helmet na ginamit ko kanina and dali-dali akong umangkas sa motor nya. Buti nalang ito ang ginamit ni Kuya.

“Kuya 11:30 daw ang flight ni Rin and it’s already 10:25 kaya mo kayang –“