Maybe.Someday. [ COMPLETED ]

Kabanata 8: Di ko maintindihan ang sarili ko.

~~~~~Rin's POV~~~~~

Christmas vacation na. At wala akong magawa. Si Jessie umuwi sa mga lola niya sa Davao, dun daw siya hanggang bagong taon. Babawi nalang daw siya sa bakasyon. Syempre ako namang si Reigh Rin Lucero ay natuwa! Oyeah! Babawi daw siya sa bakasyon. Meaning mas madalas ko siyang makakasama. Haha!

Kaso ….

Boooooooriiiiiingggg ~!

Matawagan nga si Krys.

Calling ….

“Hello. Who’s this?”

“Cas? Ako to si Rin. Where’s Krys?”

“ah .. wait lang, she’s cooking e.” she said. “Krys, your bestfriend’s on the phone.”

“Sabihin mo nagluluto pa ako. Maya nalang siya tumawag.” Rinig ko na sigaw ni Krys. I miss her voice. Ilang weeks na kasi talaga na wala kaming communication.

“You heard her right?”

“yeah. Thanks.”

May galit kaya yun sakin? Tsk. Makapag basketball na nga lang.

Pinuntahan ko sila Nard, nagyaya kasi sila kanina.

Nakailang game narin kami. Haha! Syempre palaging panalo ang team namin. Habang nagpapahinga kami.

“Reigh hindi mo ata kasama si Krys, sayang gutom na ko e.” –sabi ni Nard

“Anong connect nun?”

“Syempre ang sarap kayang magluto nun. Nakakamiss na nga e.”

Ah .. gets ko na … minsan kasi, nagvovolunteer si Krys na ipagluto kami ng meryenda.

“May boyfriend na ba si Krys?”

Napalingon ako kay Kiel dahil sa sinabi niya.

“Bakit may balak ka bang pormahan ang bestfriend ko?”