SERT GÜZGARLAR

12

İYİ OKUMALAR

O çok koruyup kolladığınız,bunlar benim en yakınım bunlardan bana zarar gelmez dediğiniz insanlar var ya ne gelmişse insanın başına o söylediğiniz kelimeleri sizlere yediren insanlardan gelmiştir. Belki tüm zorluklara karşı onların arkasına gizlendiğiniz insanlar, sizi daha zor bir duruma düşürüyorlardır. Siz onların arkasında korunduğunuzu düşünürken onlar size pusu kuruyorlardır.

Ve en kötüsü de yapmaz dediğiniz kişilerin size yaptıklarının acısını çekmenizdir.

Onun o sıcacık ellerini o kadar özlemişken en yakın arkadaşımın tutmasını görmem gözümdeki yaşların süzülmesine sebep oldu.

Ben onu. Halit'i görmek istiyorum demiştim. Böyle görmek değil.

Arkamızda duran arabaların korna sesleri dikkatimi dağıttığında hızlıca arabaya bindim.

"Emir oraya gidelim."dedim parmağımla Denizle Halit'in el ele oturdukları parkı göstererek.

Emir parmağımla gösterdiğim yere bakarken, ben hıçkırıklarımı tutmakla mücadele ediyordum.

"Emin misin?" dediğinde

Sırtımı koltuğa yaslayıp "Evet " diye mırıldandım.

Araba harekete geçtiğinde gözümden bir damla yaş dökülmüştü.

Bu gün bırakıp gitmişti beni Halit. Aynı rüyamdaki gibi, karanlık ormanda tek başıma bırakmıştı beni.

Karşı şeride geçip Deniz'le Halit'in tam arkasında durmuştuk.

Elimin tersiyle gözyaşlarımı iyice sildim. Bu neydi böyle yine ağladıgım için beni yargılayacaklar mıydı. Hayır yarğılayamayacaklardı. Çünkü bu sefer babam yüzünden ağlamıyordum. Bu sefer ben onları yarğılayacaktım.

Arabanın açma kolunu tutup Emir'e döndüm.

"Sen de gel" dedim.

Yine korkuyordum. Yine tek başıma kalmaktan korkuyordum.

"Kendin gitmelisin?"

"Korkuyorum"

"Korkularını görünmez say o zaman"

Korkularımı görünmez saymak mı? Umarım.

Arabanın kolunu çekip kapısını açtım. Ayaklarım öyle titriyordu ki hareket etmeye bile mecalim yoktu. Yavaş adımlarla arabadan çıkarken kalp atışlarım hızlanmıştı bile.

" Yapabilirsin " Emir'in benim üzerimde uyguladığı bir cesaretlendirme komutuydu bu. Emir'i de kendimi de yanıltmak istemiyordum. Onlar şu an önümde duruyordu. En yakın arkadaşım dediğim Deniz ve beni çok sevdiğini bildiğim sevgilim Halit.

Bu kadar çabuk olamazdı demi şura da onlardan ayrılalı bir hafta kadar oldu.

Yüzümü arabaya dönüp camdan Emir'e baktım. Yüzünde hiçbir mimik oynamadan bana bakıyordu. Gözleri o kadar yoğun bakıyordu ki sinirli olduğunu anlayabiliyordum. Gözlerimi ondan ayırıp önüme döndüm.

Yavaş adımlarla Deniz'le Halit'in yanına doğru ilerlerken gözümden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile.

Yanlarına geldiğimde beni ilk gören Deniz oldu. Benim gözlerim akmaya başladığında Deniz'in gözleri dolmuş Halit'le benim aramda gidip geliyordu.

Deniz Halit'in elini bırakıp ayağa kalkarken " Eylül " diyerek şaşkınlığını dile getirdi. Aynı zamanda Halit de durumun farkına varıp ayağa kalkmıştı.