Pieces ➳ {z.m}

On Üç.

"Sadece tek bir kelime mi gözünde değerim?" Kadın alayla güldü. "Onun için sayfalarca kitap yazarsın ama değil mi?"

"Madison." diye soludu ela gözlü adam. "Kendini küçük düşürüyorsun."

"Öyle mi?" Kadın alayla sordu. "Daha ne kadar düşebilirim ki Zayn? Özellikle senin gözünde bir hiçken?"

"Seninle yaşadığımız şeylere saygım sonsuz ve sen daima benim bir anım olarak kalacaksın. Ama sadece bu, daha fazlası değil."

"Okyanusun ortasında küçük bir kayıkta boşa kürek çekiyorum değil mi? Çabam boşa." Kadının göz yaşları tek tek süzülürken derin bir nefes aldı ancak onsuz aldığı nefeslerin her biri kalbine atılan birer düğümdü.

"Gözlerim buğulu." dedi kadın. Adam konuşmasa da kadın, adamla konuşmaya bile âşıktı.

Kadın dudaklarını ıslattı. "Senin dönmeyeceğini bile bile bekliyorum."

"Seninle tekrar olamam." Adam sessizce fısıldadı. "Artık beni unut."

Madison derin bir nefes aldı. "Hep deniyorum," diye belirtti. Deniyordu, adamı unutmak için çabalıyordu.

"ama olmuyor Malik. Kalbim seni unutmuyor."

Ela gözlü kalpsiz adam telefonu kadına cevap vermeden sessizce kapattığında, kadın söylediği kelimelerin kendine ifade ettiği yükü ile birlikte gerilemişti.

Olmuyordu işte, unutamıyordu.

**

Final yapabilirim, oy ve yorumları eksik etmeyin lütfen.❤